CEM KERPİÇÇİLER

cem.kerpicciler@posta.com.tr

Teknik direktörüyle, takım arkadaşlarıyla, rakipleriyle, hakemle aklınıza kim gelirse kavga etti. Auxerre, Martigues, Marsilya, Bordeaux, Montpellier, Nimes, Leeds United ve son olarak Manchester United forması giyen yeşil sahaların hırçın çocuğuydu o. Hiç kimseden çekinmedi, haklı olduğunu düşündüğü hiçbir noktada geri adım atmadı. O sadece vicdanının sesini dinledi. İnandığı gibi yaşayan, yaşadığı gibi oynayan Fransız Eric Cantona, “Nasıl yalnızca futbolcu olunmaz?” sorusuna verilen en keskin yanıttı...

Irkçı küfüre uçan tekme!

Formasının yakası her zaman kalkık olan Eric Cantona denilince hemen hemen herkesin aklına ilk gelen 1995’te Manchester’ın Crystal Palace’a karşı oynadığı maçta taraftara attığı uçan tekmeydi. Cantona yine hırçınlığının bedelini kırmızı kartla ödemişti. Soyunma odalarına giden tünele doğru yürürken haksızlığa uğradığını düşündükçe öfkesi daha da artıyordu. Tam o sırada bir İngiliz taraftarın ona bağırdığını duyunca çileden çıktı. Eric Cantona kendisine ırkçı küfürler ettiğini söylediği tribündeki taraftara uçan tekme atıyor ve bu görüntü yıllarca televizyonların spor programı jeneriklerindeki yerini alıyordu.

Canını sıkan herkesle kapıştı

Marsilya’da oynadığı dönemde bir maçta oyundan alınmasına sinirlenip formasını yırtması mı dersiniz, Fransızların dahi unvanı ile yere göğe sığdıramadığı milli takım antrenörü Henry Michel’e ağır hakaretleri mi, Nimes’te oynadığı vakitlerde sinirlendiği hakemin yüzüne top fırlatmak mı? Bütün bu arızalarına rağmen ‘Kral’ unvanı taşımasının sebebi yeşil sahada gösterdiği müthiş performanstı. Kariyerinin en parlak dönemini geçirdiği Manchester United’da bugün hâlâ adına yapılan bestelerin bir dua gibi söylendiği adamdır Eric Cantona.

Şair ruhlu serserinin isyanı

Endüstri haline gelen ve alınıp satılarak üzerinden rant edilen her işte olduğu gibi futbolda da ruhun öldüğünü bize en iyi anlatan adamdır Eric Cantona. O ruhun öldüğünü anladığı anda 31 yaşında zirvedeyken futbolu bırakması da tarafını belli eder şair ruhlu serserinin. Onu biraz olsun tanıyanlar için işte tam da bu yüzden “Bu kadar insan aç ve mutsuzken nasıl mutlu olabiliriz? Bir şeyler yapmalıyız” demesi şaşırtıcı değildir. Futbolu bıraktığı andan itibaren karşımıza yönetmen ya da oyuncu olarak çıkan bir sihirbazdır o. İsyankarlığı yalnızca yeşil sahalarda imaj olsun diye kullanmadığı, futbolu bıraktıktan sonra yaptığı işlerde açıkça görülebilir.

Devrimin reçetesini verdi

Eric Cantona bir arızadır ve futbol gezegeninde yaptığı her hareketle farkını ortaya koymaktan hiç çekinmemiştir. Sahaya sadece bedenini değil, ruhunu da ortaya koyan bir asidir. Futbolun yaramaz, karizmatik, zeki ve entelektüel yıldızı endüstriyel futbolun her geçen gün daha da ağır bastığı dönemde bir daha sahalara gelmesi imkansız olan yitik bir sevdadır. Cantona’nın Fransa’da harçlara yapılan zam nedeniyle sokağa dökülen protestocu öğrencilere, “Bırakın sokak eylemlerini. Bu sistemin kalbi bankalardır. Eğer devrim yapmak istiyorsanız, aynı gün çekin bankadan paralarınızı. Bakalım neler olacak?” sözleri yakasının halen kalkık olduğunun ve haksızlıklara karşı mücadele etmeye devam ettiğinin en net göstergesidir.

VUKUATLARINDAN SEÇMELER

- 1987’de Fransa’da Auxerre’de oynarken takım arkadaşı Bruno Martini’nin suratına yumruk attı.

- 1989’da televizyonda Fransız efsane Platini’ye küfür etti.

- 1989’da Fransa’da Montpellier’de takım arkadaşı Jean Claude Lemoult’un yüzüne krampon fırlattı.

- 1991’de Fransa’da Nimes’de oynarken hakemin suratına top attı.

(23.12.2012 tarihli Posta Karnaval'dan alınmıştır.)