Belkıs kuyuya neden düştü?

2006 yılında Murat İpek’in yazıp oynadığı “Belkıs düştü kuyuya” adlı bir tiyatro oyunu sahnelenmişti. Çok yakın kız arkadaşlarımdan Fatoş’la ikimiz en çok oyunun adına takılmıştık. “Belkıs düştü kuyuya ama bir sor Belkıs kuyuya neden düştü” diye kendi aramızda epey bir sohbetini döndürmüştük. Hala da biraz depresif bir moda girsek bunu sorarız birbirimize; “Tamam Belkıs yine kuyularda ama bir sor bakalım Belkıs kuyuya neden düştü?”

Geçenlerde yine Fatoş'la oturmuş dertleşiyorduk. Şu hayatta ayaklarının üzerinde durabilmekten, baba, koca ya da sevgili desteği olmadan var olmaya çalışan kadınların duruşlarındaki hırçınlıktan söz açıldı. '“Hırçınlığımın kusuruna bakma, sebebine bak” demiş Mevlana' dedi Fatoş. "Güçlü durabilmek için taştan kaleler yaratıp onları var gücümüzle savunmak hırçınlaştırmış bizi. Belli ki inşaa ettiğimiz kaleleri kendi ellerimizle teslim ettiğimiz günlerde hiç beklemediğimiz goller yiye yiye, hayatımıza girmek isteyen iyi adamlara da haksızlık eder olmuşuz.” Hak vermemek elde değildi bu söylediğine. Bir yandan kadın olmanın mucizeleriyle kutsanırken, diğer yandan zoraki erkeksileşme çabamız bizi androidlere dönüştürmeye başladı. Aslında tek derdimiz saygı duyulmak, değerli olduğumuzun hissettirilmesi. Küçükken bile çocuk “Ay ne çirkin şeysin sen" diye sevilirdi. O çocukların çoğu şimdi estetik cerrahların kapısında yatıyordur herhalde.

"Artık kadını da erkeği de daha tahammülsüz oldu" dedim, “Bazen önümü görebilmek için o gemiyi içinde mürettebat olsa da yakmam gerek, yoksa ilerleyemem” dedi Fatoş. Bencillik mi bu tartışılır ama durduk yere de kimse gemilerini ateşe vermez. Hele o kuyuya düşmeye gör. Bir sormak lazım önce; Belkıs kuyuya neden düştü?