Giriş
İnternete düştüğü günden beri izlemeye doyamıyorum.
Neyi mi?
Anadolu Efes’in yeni reklam filmini.
Her izlediğimde aynı keyfi alıyorum.
Ne bir eksik, ne bir fazla...
Sadece başlardaki gibi gözlerim sulanmıyor artık, o kadar.
Gerçi bu, son yıllarda her şeye gözlerimin sulanması da ayrı bir yazı konusu ya, neyse…
Yolun yarısında duygusal insan olup çıktım, iyi mi?
Velhasıl dediğim gibi, aynı heyecanı her izlediğimde hissediyorum.
Kuaföre gidiyorum elimde tablet bilgisayar, salondakilere izletiyorum; arkadaşımla buluşuyorum söze “Anadolu Efes’in reklamını izledin mi?” diye başlıyorum, izlemediyse izletiyorum; rakı masasında bile bilgisayarı açıp bangır bangır izletmişliğim var, daha ne olsun?
Ben bayıldım Anadolu Efes’in reklam filmine.
Basketbolcuların sıkıntıdan patlayarak klasik müzik konseri izlemesine, ayağa kalkıp şarkının ilk sözünü söyleyen genç adama tuhaf bakmalarına, giderek artan coşku karşısında şarkıya eşlik etmelerine ve ışıklar sönüp de koskoca konser salonunun bir anda Anadolu Efes tribününe dönmesine tek kelimeyle bayıldım.
Velhasıl, o günden beri reklam filmiyle ilgili çokça yazı çıktı.
Güzel bir şeyi eleştirmeye bayılırız ya hemen.
Biri “Heineken’den çalınmış” dedi, bir başkası “Carlsberg’ten araklanmış” diye buyurdu…
Merak ettim, adı geçen iki filmi de bulup izledim.
Evet, benzerlikler var ama kesinlikle birebir değil.
Üstelik, ikisinde de Anadolu Efes’teki prodüksiyon, şaşkınlık ve coşkunun zerresi yok.
Benim gibi basketbol maçında sıkılıp gazete okuyan birine bile sevdirdiyse Anadolu Efes’i, neden ayakta alkışlamıyoruz reklam ajansı TBWA’yı?
***
Twitter’a abaküs hediye edeceğim
Sayı saymasını bilmiyor çünkü.
Ya da bana bir garezi var, çözemedim.
Yahu aylardır 1040 takipçi sayısını aşamadım gitti.
Her gün onlarca takipçi ekleniyor görünüşte ama ben bir türlü geçemiyorum o barajı.
İnanın saydım, aylar önce yine 1040 kişi takip ediyordu beni, üstüne en az 200 kişi eklendi, hala 1040’ın üstüne çıkamadım.
1045 oluyor, iki saat sonra bir bakıyorum hoop 1035!
Sonra tekrar yeni takipçiler geliyor, 1042’ye çıkıyor; bir saat sonra 1030!
İki ileri bir geri misali, her geçen gün sürekli azalıyor takipçi sayım.
Kabul ediyorum; Twitter’da çok eğlenceli biri değilim, bir köşede sus pus oturuyor, gelene geçene bakıyorum genellikle.
Ama yine de takip etmekten vazgeçenlerin sayısı, takip etmek isteyenlerin sayısından daha fazla olamaz değil mi?
Olamaz, olmamalı!
Yok yok, en iyisi Twitter’a bir abaküs hediye etmek.
Otursun saysın, işi ne?
