“Tropik Hastalık” (“Sud Paralad”, 2004), “Amcam Önceki Hayatlarını Hatırlıyor” (“Loong Boonmee Raleuk Chat”, 2010), “Mekong Hotel” (2012) gibi sinemada ‘video-art’ kıvamındaki deneylerle zaman harcamasından ziyade böylesi bambaşka projelerle ‘zihin jimnastiği’ne kayması daha sağlıklı. 1998’de Hubert Bals Fonu’na ulaşan ilk uzun metrajı “Mysterious Object at Noon”dan (“Dokfa Nai Meuman”, 2000) beri yönetmenin Rotterdam ile arası iyi. Bu sebeple de böyle bir işe girmesi gayet doğal.