Giriş
Burası Almanya... L. G. Hanım, Almanya’da Berlin’de yaşayan bir tekerlekli sandalye kullanıcısı. 33 yaşında geçirdiği bir kaza sonunda tekerlekli sandalye kullanmak zorunda kalmış.
Kendisi bir söyleşide, yollarda dolaşırken engelsiz insanlardan duyduğu bazı sözleri yazmış:
“Ben de 3 hafta bir tekerlekli sandalyede yaşadım, ne olduğunu çok iyi biliyorum.”
“Zavallı, böyle bu kadar güzel ve tekerlekli sandalyede.”
“Ah kaza mı? Kendi kabahati.”
“Bir de pozitif bakımdan düşünün bayan. Hiç değilse her zaman oturacağınız yer yanınızda.”
“Harika, buna rağmen dışarı çıkıyorsunuz.”
“Sandalyenizi itebilir miyim? Askerlikte bunun eğitimini aldım.”
“Acaba başka bir şey yapılabilir miyim size?”
Eğitim ilkokullarda başlamalı...
İşte bu sözler Almanya gibi bir ülkede, engelsiz geçinen insanların, engelli genç bir kadına yolda söyledikleri sözlerden birkaçı. Yani bir bakıma ülkemizden çok farkı yok. Engellilerden korkmak, sanki onlarda bulaşıcı hastalık varmış gibi acıyarak bakmak, hâlâ ülkemizde engelliler denilince akla gelen ilk konular.
Gerçi Almanya’da ilkokullarda bu eğitim başlıyor, buna rağmen böyle sözler söyleniyor. Bizde de artık bir an önce ilkokullarda engellilerle ilgili bilgiler çocuklarımıza verilmeli. Bu da inşallah önümüzdeki seçimlerden sonra Milli Eğitim Bakanlığı‘nın öncelikli görevlerinden biri olur.
‘Dahil Olma’ çok önemli
Defalarca yazdık, son 5 senedir Birleşmiş Milletler’in bir deklarasyonuyla, artık engelli insanları topluma entegre etme, yani onları sanki bir başka gezegenden gelmiş gibi topluma sokma çabaları bitti. Bunun yerine ’Dahil etme’ uygulanıyor. Bunun için Almanya’da ve diğer birçok ülkede yasalar da çıktı.
Farklılık ortadan kalkmalı
Ülkemizde ise hâlâ bu konuda bir gelişme yok. ‘Dahil etme’ demek engelli insanların engelsizlerle günlük yaşamda birlikte olmaları. Birlikte yemek yemek, sinemaya gitmek, gezmek, eğitim görmek ve toplumsal olaylarda yan yana olmak. Yani bize göre engelli değil de, farklılık gösteren insanların bir arada yaşamalarını sağlamak.
Umarız önümüzdeki seçimlerden sonra, yeni hükümetimizde görev alacak bakanlarımız bu konuya ciddi bir şekilde eğilip engelli ve engelsiz insanlar arasındaki farklılığı ortadan kaldırmak için gerekli yasal ve sosyal düzenlemeleri yaparlar.
KÖLH ŞEHRİNDE 100 RAMPA
Köln’de bir araya gelen bir grup genç, şehirlerinde daha fazla engelsiz ulaşım sağlamak için bir projeye başlamışlar. Burada ihtiyaçları olan çok sayıda renkli lego parçacıkları ve firmaların kendilerine destek vermesi.
Desteğe hazırız
Birçok yerde olduğu gibi Köln’de de mağazaların önündeki merdivenler ve giriş yerleri tekerlekli sandalye kullanıcılarına sıkıntı yaşatıyor. Bu durumu gören gençler de ‘Köln için 100 rampa’ adlı projeleri ile lego parçalarıyla önce kullanılıp ardından içeri alınabilen rampalar yapıyorlar.
İnşaat bakımından büyük şeyler yapılmıyor ama bu mini rampalar birçok yerde işe yarıyor. Bu lego parçalarını toplamak için de şehrin muhtelif yerlerinde bağış kutuları yerleştirmişler. Kim bilir belki ülkemizde de bu tip taşınabilir pratik rampaları yapmak isteyen bazı duyarlı gençlerimiz böyle bir projeyle ortaya çıkarlar. Bizler bu konuda onlara elimizden gelen desteği vermeye hazır olduğumuzu söyleyelim.
'İyi ki sizin gibiler var'
Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Coğrafya Bölümü öğrencisiyim. TESYEV ailesine bu yıl katıldım. Öncelikle telefon ile her aradığımda beni hiç sıkılmadan ilgiyle dinlediğiniz için size teşekkür etmek istiyorum. Açıkçası içimde sizinle geç tanışmanın verdiği huzursuzluk var. Bizi evlatlarınız, kardeşleriniz gibi gördüğünüz için hepimiz adına teşekkür ederim. Sizinle tanışmadan önce okul ile birlikte çalışmak zorunda kalıyor ve derslerimde başarıyı yakalayamıyordum. Bir engellinin en büyük engelinin, etrafında ona engelli gibi davranan insanlar olduğunu düşünüyorum. Bize o gün eksik olmadığımızı hissettirdiniz. Bizler üzerinde hakkı olan tüm TESYEV ailesine sonsuz teşekkürler. İyi ki sizin gibi insanlar var.
H.İ. K. Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Coğrafya 3.Sınıf
‘Özel olduğumu hissettim’
TESYEV’in Bursiyerler Toplantısı’na ilk senem olduğu için gelmekte biraz tereddüt ettim. Gösterilen ilgi, alaka, samimiyet, özveri ve sıcak sohbetler bana özel olduğumu hissettirdi. Tereddüt ettiğim için pişman oldum. Ben ve benim gibi engelsiz kardeşlerime verdikleri destekler için başta Yavuz Ağabeyime ve TESYEV ailesine teşekkür ederim. İyi ki varsınız.
P. U.
Erciyes Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım 1.Sınıf
‘Mektup arkadaşı arıyorum’
12 yıldır cezaevindeyim. 49 yaşındayım, buradaki zamanımı geçirmek için mektup arkadaşı arıyorum. Derdimi, sıkıntımı paylaşabileceğim dostlar istiyorum. Herkes mektup yazabilir, güzel insanların ve dostların mektuplarını bekliyorum. Cahit Günaydın Alaşehir M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu C/10 Koğuşu Alaşehir / Manisa
