Giriş
Dün öğle vakti arkadaşlarımla yemek yiyordum...
Telefonum çaldı.
AK Partili bir Bakan gülerek; “Sen Candaş mısın, yoldaş mısın?” diye sordu.
“Pardon?!” dedim...
“Gruptayız, şu an Başbakan konuşuyor. Belli ki izlemiyorsun” dedi ve gülerek kapadı.
Ardından bir gazeteci mesaj gönderdi:
“Vaaaay Candaş Medya... CHP’den ne haberler?”
***
Gün boyu yarı geyik, yarı aşağılama bir sürü konuşma ve yazışma...
***
Başbakanımız “yandaş” ve “muhalif” diye ortadan ikiye böldüğü medyayı, dünkü grup toplantısında “candaşlar” ve “yoldaşlar” diye bir daha böldü.
***
Kimmiş Candaş Medya?
“CHP’yi canı gönülden destekleyen, iktidar olsun isteyenler...
Kılıçdaroğlu’nun konuşmasını ayakta alkışlayanlar.”
***
Türkiye’nin en çok satan gazetesi POSTA’nın 1. sayfasında şu son 3 gündür benim imzamla Kemal Kılıçdaroğlu’nun en özel haberleri çıktı...
Bu haberler, hem çok ses getirdi, hem de çok tiraj aldırdı...
Amaaa; Kılıçdaroğlu’nu hiç ayakta alkışlamadım...
Başbakan’ı, Davos’ta, ayakta alkışlamışlığım var...
Alkışlayanlara “yandaş” gözüyle baktığını bilseydim, yapmazdım!
***
En korktuğum şeydi “yaftalanmak”...
“Yandaş” ya da “müzmin muhalif” olarak anılmak...
Ama korkunun ecele faydası yokmuş.
Başbakan sayesinde artık ismim ipotekli!
Bu saatten sonra ne kadar “Tarafsızım” desem, “CHP’li değilim” desem de nafile...
***
Çaresiz yeni bir isim bulacağım...
Başbakan’ın hiçbir kulp takamayacağı!
....
Buldum!
Siz en iyisi bana artık “Recep” deyin...
Hatta” Recep Bey!”
Belki o zaman hiç kimsenin adamı olmadan da gazetecilik yapılabileceğini anlatabilirim Başbakan’a...
