Giriş
Başkanlık sisteminin gurur tablosu…
***
Afganistan, Arjantin, Ermenistan, Beyaz Rusya, Bolivya, Brezilya, Şili, Guatemala, Kolombiya, Kostarika, Güney Kıbrıs, Dominik Cumhuriyeti, Ekvator, El Salvador, Haiti, Honduras, Endonezya, İran, Kenya, Liberya, Meksika, Nikaragua, Nijerya, Panama, Peru, Filipinler, Güney Kore, Seyşel Adaları, Srilanka, Sudan, Surinam, Tanzanya, Uganda, ABD, Uruguay, Venezuella, Sierra Leone, Zambia.
***
Hepsi birer demokrasi cenneti mübarekler!
***
Siyaset kuramı ve tarih diyor ki, “Yargı, başkanlık sisteminin temel direğidir. Bağımsız ve güçlü bir yargının olmadığı ülkelerde başkanlık diktatörlüğe dönüşür.”
***
Peki, biz niye geçiyoruz başkanlık sistemine?
“Hükümetler daha rahat ve hızlı çalışsın, bürokratik engeller daha kolay aşılsın…” diye.
Kim o bürokratik engel?
Yargının ta kendisi!
Ben değil Başbakan öyle söylüyor:
“Yargı bürokrasinin bir parçasıdır…” diyor.
Niye engel?
“İstediğim gibi kadrolaşamıyorum, her gönlümden geçen kanunu çıkartamıyorum. Danıştay engel oluyor, Anayasa Mahkemesi yolumu kesiyor.”
***
Başkanlık sistemi gelince sanki yargı tatile mi çıkacak?
Doğru düzgün işleyen bir başkanlık sisteminde benzer durumlar yaşandığında yargı bugünkünden çok daha fazla yürütmeye müdahale etme hakkına sahip.
***
O yüzden mesele sistemi değil kafayı değiştirmekte…
Bu kafayı değiştirmeyecekseniz boşuna sistemle de oynamayın…
Hem madem demokrasiyi rafa kaldırıyoruz…
Ben olsam başkanlıkla da yetinmem…
Hele bir şu yargıyı ele geçirin, kralsınız kral!
