ÇI XWEŞE EM BRAY HEVIN!

16 Kasım 2013…
Diyarbakır Meydanı’nda
bir tarih yazıldı dün...



Yukarıdaki fotoğrafa iyi bakın,
çünkü bu kare dün yazılan
‘dokunaklı’ tarihin ta kendisidir!

*

Kör kuyularda can veren, nüfus
cüzdanında Diyarbakır yazdığı için işkence
tezgahlarından geçirilen, ‘Kürtçe türkü
söyleyeceğim’ dediği için linç edilen
bir halkın çocukları aynı toprağı bin
yıldır birlikte paylaştıkları kardeşlerine
‘dokunarak’ tarih yazdılar dün...

*

Önce “Vatanımda aç olmak
gurbette tok olmakta iyidir”
diyen Şivan Perwer çıktı sahneye...
37 yıl sonra ilk kez...
“Genç gittim yaşlı döndüm
ülkeme, ama olsun döndüm ya!” dedi.
Sonra, “Oğlumun adını
‘Barış’ koyacağım” dedi İbo...
İki büyük ozan önce ağlamaktan
bitap düşmüş anaların-babaların
yüreğine dokundular: ‘Megri,
Megri... Ağlama Ağlama...’
Ardından Diyarbakır’dan uzanan
o el tüm Türkiye’ye ‘dokundu’:
“Barışın altına elini koyan
eller başımız üstünedir”

*

Diyarbakır sokaklarında yüz yıldır
dinmek bilmeyen bir çığlıktı: ‘Edi Bese’!
İlk kez bir Başbakan da katıldı bu
çığlığa ve “Yeter artık” dedi: “Yoksul
Türk ve Kürt çocuklarının kanından
rant çıkarmaktan vazgeçin.”
“Kürdü de Türkü de bu ülkenin
birinci sınıf vatandaşıdır” dedi.

*

‘Dokunmak’ önemli...
Neden mi?
Doğu ve Batı bu topraklarda yıllardır
biri kör öteki sağır iki kardeş gibi...
Peki, nasıl anlaşacaklar?
Tabii ki ‘dokunarak’!

*

İşte bu yüzden...Tam da bu yüzden
Diyarbakırlı Osman Baydemir’in
Rizeli Tayyip Erdoğan’a ‘dokunduğu’
yukardaki fotoğraf dün yazılan
kardeşlik tarihinin resmidir.
Bu resme, bu kardeşliğe sahip çıkın.
Unutmayın.
Babalar birbirini öldürdü diye evlatlar
düşman olmak zorunda değil.
Ve akan kandan mutlu olan
sadece vampirlerdir.
ÇI XWEŞE EM BRAY HEVIN:
Ne Mutlu Kardeşim Diyene!