Mümkün mü?

PKK kaçırdığı 8 kamu görevlisini dün serbest bıraktı.

Serbest bıraktı da devir-teslim töreni sırasında kameralara takılan bir kare aklımızı karıştırdı.

[[HAFTAYA]]

Tesadüf o ki; PKK yönetimi, kaçırılan devlet görevlilerini teslim etme işini 2009’da 7 askerimizin şehit edildiği Reşadiye saldırısının talimatını veren PKK’lı Süleyman Şahin’e yaptırdı! ‘Merasim’ sırasında Süleyman Şahin, aylardır örgütün elinde rehin tutulan devlet görevlileri ile tokalaşmak istedi... Bizimkiler tokalaşmayınca teröristin eli havada kaldı!

Aylar süren bir utancın sona ermesi, bu kardeşlerimizin ailelerine ve sevdiklerine kavuşmaları son derece mutluluk verici...

Ama aklımızda bazı sorular var.

Soru 1: Teröristin elini sıkmayan bu kardeşlerimize “Helal olsun” dersek acaba barış sürecini baltalamış olur muyuz?

Soru 2: Malum, barış için Öcalan’la müzakere ediyoruz, aynı barış için bir katille de tokalaşabilir miyiz?

Soru 3: Evet, bu ülkenin çocukları artık dağlarda can vermesin istiyoruz. Evet, al bayrağa sarılı tabutlar gözlerinin önünden geçerken tükenmiş gözlerle bakan analar artık ağlamasın istiyoruz. Evet, ölüm, Mehmet’in kaderi olmaktan çıksın istiyoruz. Evet, kim kiminle konuşacaksa konuşsun ama ne olur artık silahlar sussun istiyoruz.

Peki hazmedebilme kapasitemiz buna müsait mi?

‘Kelebeğin Rüyası’nda şöyle bir cümle var: “Unutmak imkansız ama hatırlamamak mümkün...” Lafı uzatmadan sorayım; Sahiden mümkün mü?

Umarım mümkündür.