Giriş
Sosyal medyadan sürekli paylaşımlarda bulunurum. Nereye gittiğim, ne yaptığım ve kimlerle olduğumun dışında, faydalı ya da enteresan olduğunu düşündüğüm bilgileri de paylaşırım. Fakat ne zaman dışarı çıkarken bir fotoğrafımı paylaşsam, fotoğrafın altına çocuklarımın nerede, kiminle olduğunun sorulmasından bıktım usandım.
Yahu onları kaderlerine terketmiyorum elbette. Evde yardımcı bir ablamız var. Kızlarım saat 20:00’de yatarlar ve ben de ancak onları yatırdıktan sonra çıkarım bir yere gideceksem. Eğer şehir dışında bir seyahate gidiyorsam, evde yardımcı ablayla birlikte mutlaka aileden bir başka yetişkin de olur. Akşam bir yere gideceksem çocuklarımı yatırır, onların vakitlerinden çalmam. Fakat hala bizde şu “dadı” meselesi çok antipatik kaçtığı için, sanırım bana zorla çocuklarımı bakıcılarla büyüttüğümü söyletmek ve ardından da yermek istiyorlar.
Şunu bir aşamadınız be hanımlar. Bakıcı ya da yardımcı kötü bir şey değildir. Adı üstünde “Yardımcı” dır. Sizin back-up’ınızdır. Yedeğinizidir. Çocuğunuzla aranıza giren bir öcü değildir. Kendine vakit ayıramadığınızda nasıl da sinirleriniz geriliyor bir düşünsenize. İşte ben de hem kendime hem de çocuklarıma ve eşime daha çok vakit ayırabilmek için evde bir yardımcı ablaya ihtiyaç duyuyorum. Bunun nesi kötü?
Akşam 17:00’de okuldan eve gelen kuzularımla işte değilsem akşam 20:00'ye kadar ben ilgilenirim. Haftasonları zaten onlar için etkinlikler bulur, birlikte vakit geçiririz. İki çocuklu hayatımda bir yardımcıya ihtiyaç duymam da son derece normaldir. Kaldı ki, her ailenin dinamiği farklıdır. Sizin kendi ailenize uyan yönteminiz bende işe yaramayabilir, benimki de sizde.
Bu yüzden kimseyi kendi kurallarınızla yargılamamaya özen gösteriniz ve benim dengemi bozmayınız.
