Tutkunun hikâyesi: Aşk Uykusu

Film, bence olabilecek en iyi şekilde kitaptan uyarlanmış. “Film, kitap gibi olmuyor!” diyenler için ise şunu belirtmek isterim; yönetmen Nisan Akman, kitapta yer alan yoğun duyguları/hisleri filme çok başarılı bir şekilde taşımış.

‘Aşk Uykusu’ romanında olaylara Yonca’nın anlatımından tanık oluyorduk. Yönetmen, yazarın bu anlatım tekniğine sadık kalmış ve hikâyeyi beyazperde de izleyiciye Yonca’nın anlatımından sunmuş.

Burada senaryo yazarı Nilüfer Yenidoğan’ın da çok büyük etkisi olduğunun altını çizmek gerek.

Film kadınlara olduğu kadar erkek izleyici kitlesine de hitap ediyor. Alican Yücesoy, Serkan karakterinin karanlık taraflarını çok güzel bir şekilde filme aktarmış. Gökçe Bahadır’ın anlık patlamaları ve gözyaşları ise, seyircinin de kendisinden bir parça görüp hüzünlenmesine neden olacak gibi görünüyor.

FİLMİN KONUSU

Yonca (Gökçe Bahadır) kocası Serkan (Alican Yücesoy)’a 10 yıllık evlilikleri boyunca sadakatle bağlanmış bir kadındır. Serkan’ın Seda (Hande Subaşı) adlı bir kadınla kendisini aldattığını öğrenince ‘Aşk Uykusu’ndan uyanır. Posta Gazetesi Yazı İşleri Müdürü Mehmet Coşkundeniz’in çok satan romanından uyarlanan ‘Aşk Uykusu’ tutkulu bir aşk hikâyesini anlatıyor. Kendinizden ya da çevrenizden tanıdık gelen birçok sahnenin yer aldığı yapımın Yönetmen koltuğunda Nisan Akman oturuyor. Filmin senaryosu ise, Nilüfer Yenidoğan Özmekik’e ait.

RENKLERİN ÖNEMİ

Filme teknik açıdan bakacak olursak bazı detaylara değinmem gerektiğini fark ettim.



-Yonca (Gökçe Bahadır)’nın Taksim sokaklarında koşturduğu sahnedeki çekimleri mükemmel buldum. Şöyle ki; Gökçe Bahadır’ın net olarak göründüğü ama arka planda kalan Taksim’in bulanık olduğu çekim… Özellikle tüm hikâyenin merkezinde Yonca’nın olduğunu bize çok güzel bir şekilde anlatıyor.

-Renkler, Aşk Uykusu kitabında önemli bir yere sahip… Romanda; Aşk Doktoru Mehmet’in ofisi rahatlatıcı tonlarda, Vildan’ın evinde ise daha kasvetli tonlarda olduğu anlatılıyor. Bu ince detaylara filmde de tanık olmak… Ne kadar dikkatli ve titiz bir çalışma yapıldığının en büyük göstergesi.