Müdür beye yılbaşı hediyesi

Gelenek görenek bilirkişilerinin ‘devrim muhafızları’ gibi kol gezdiği memleketimizde Çaycuma Milli Eğitim Müdürü Mehmet Özdemir de 28 Aralık’ta okullara bir yazı gönderdi. Müdür Bey özetle “Yılbaşı Hıristiyan geleneğidir kutlamayın!” diye buyuruyordu.

Hükümetimizin müdür koltuğuna oturtmaya layık gördüğü birine, ‘Noel’ ile ‘Yılbaşı’ arasındaki dağlar kadar farkı anlatmak çok ayıp olur, ben utanırım. O yüzden bu bahsi ‘Eğitim şart’ diyerek kısa keseyim.

Onun yerine, ben de Müdür Bey’e bizim evin yılbaşı geleneğinden biraz bahsedeyim:

Doğma büyüme Türk ve Müslüman olan ailemde gelenek şudur: (Ha bu arada Müdür Bey ‘Türk ve Müslüman’ı’ özellikle belirtiyorum ki, siz ve fikir ahaliniz ailemi Kamboçyalı falan sanmayın. Yoksa bu unsurları, birilerinin gözüne sokmaktan oldum olası hiç hoşlanmam.)

Biz, gelecek yıl da yine bir arada olmak dileğiyle, eski yılı hep birlikte uğurlarız. Her 31 Aralık akşamı yılbaşı yemeğine ailece otururuz.

Yemeğin ‘milli içeceği’ rakıdır. Ailenin rakı içmeyen üyelerinin tercihlerine saygıdan, masada şarap ve meyve suyu mutlaka bulundurulur. ‘Ayran niye yok peki?’ diye soracak olursanız şayet Müdür Bey; emin olun tercih eden olsa, ona da masada zevkle yer verilirdi.

Annem ile babam, biz küçükken kardeşim ve benim için yılbaşı akşamı evi süslerlerdi. O yüzden çocukluğumun en güzel hatıraları grapon kağıtlarına sarılıdır. Biz büyüyünce süsler gitti, yerini sadece yılbaşı çiçeği kokinalar aldı. Ama Müdür Bey; biz bu yıl ailece bir değişiklik yaptık.

Kendi zihinlerinin ‘ahlak-ahlaksızlık’ ölçülerini zorla dayatıp hayatlarımızda kalıcı izler bırakmaya niyetli insanların büyük azmini görünce dedik ki: “Ailemizin artık iki yaşında bir üyesi var. Tıpkı bizler gibi, bu akşamları keyifle ansın. Biricik meleğimizin zihninde yılbaşı geleneği mutlu izler bıraksın.”

Ve üstünüze afiyet, eve ışıl ışıl bir yılbaşı ağacı kurduk. Sevgili annesi, onun yılbaşı ağacını gördüğü anı kameraya kaydedip tüm aileye gönderdi. Ellerini çırpıp sevinçle ağaca koştuğu halini görmeliydiniz.

Biliyor musunuz Müdür Bey, o anın ne bir milliyeti, ne bir dini vardı. Bizim evin değerlerine göre, o anın tek tanımı: Paha biçilemez mutluluktu. Sizin için ne ifade ettiği de, size kaldığı sürece inanın saygımız sonsuz.

Ha bu arada, yanağından makas almama 10 yaşından beri izin vermeyen babası, o gece oğlu için Noel Baba kostümü giydi. Unutmadan söyleyeyim, kendisi ailemizin en mümin üyelerinden biridir.

Ve biliyor musunuz Müdür Bey, kardeşime ‘Dinden çıkıp çıkmadığı’ üzerine espri bile yapmayı düşünecek zihin yoktu bizim evde. Belki siz, bir yılbaşı akşamında misafir olur, bize böyle bir neşe katarsınız, ne dersiniz? Bizim kapı, saygılı olduğu sürece herkese açık.

Ve Müdür Bey, aslında bu yılbaşı bir şey daha oldu. Kızarsınız diye çekiniyorum gerçi ama yine de yazacağım. Çünkü bunu bir eğitimci olarak mutlaka bilmeniz gerek.

Yılbaşı akşamı ailece Noel Baba mucizesine tanık olduk. Evet olduk! Noel babası; dedesinin, ninesinin, annesinin ve tabii ki bendeniz halasının hediyelerini getirdiğinde o veledin yüzüne yayılan muhteşem gülücükler var ya o gülücükler...

İşte o gülücükler tüm yıl boyunca birilerinin ruhumuzda nefretle, ikilikle, hırsla, kötülükle açtığı tüm yaralara pansuman oldu.

Bu da benim size naçizane yılbaşı hediyem olsun. Kim bilir, belki sizde de bir mucize olur...

İyi yıllar Müdür Bey...