Giriş
Almanya Başbakanı Angela Merkel’in Türkiye ziyareti deyim yerindeyse tam “Dağ fare doğurdu” dedirtti.
Devletler arası yapılan bu tip üst düzey ziyaretler genelde iki devlet arası yeni anlaşmaların, işbirliklerinin iki ülke halkına ve dünya kamuoyuna duyurulması için bir fırsat oluşturur.
Bunun en son örneği olarak geçen hafta Venezuela’yı ziyaret eden Rusya Başbakanı Viladimir Putin’in Venezuela Devlet Başkanı Hugo Chavez’le imzaladığı askeri, siyasi, ekonomik ve nükleer enerji işbirliği anlaşmalarını gösterebiliriz.
Türkiye ile Almanya arasında I. Dünya Savaşı’ndan başlayan kader birliğini ve Almanya’da yaşayan 3 milyona yakın Türk vatandaşını da düşünürsek Merkel’in ziyaretinin ne kadar boş geçtiğini daha iyi görebiliyoruz.
Almanya’nın Türkiye ile bu kadar üst düzeyde yapılan bir ziyarette Türkiye’de açılacak Alman Üniversitesi ve Almanya’da açılacak Türk liselerinden başka konuşacak bir konusu yok mu?
Türkiye’nin Avrupa Birliği üyeliği, Almanya’daki Türklerin çiftte vatandaşlık sorunu, Almanya’da işsiz yüzbinlerce Türk’ün uyum ve entegrasyon projeleri masaya yatırılamaz mıydı!
***
Bundan 50 yıl önce Almanya’ya giden ilk Türk işçi kafilelerini törenle karşılayan, onların alın terleriyle bugünkü sanayi devini yaratan Almanya, İspanya’yı, Yunanistan’ı, Bulgaristan’ı ve Romanya’yı Avrupalı olarak görüyor da bize neden imtiyazlı ortaklık öneriyor anlamak güç.
***
2010 yılı ocak ayında Türkiye’yi ziyaret eden Almanya Dışişleri Bakanı Hür Demokrat Parti Lideri Guido Westerwelle, Türkiye’ye turist olarak gelmediğini belirterek Almanya Dışişleri Bakanı olarak Türkiye’nin Avrupa Birliği üyeliğini desteklediğini ve Türkiye’nin öneminin daha fazla kişi tarafından anlaşılması için çalışacağını söylememiş miydi!
Biz şimdi kime inanacağız. Almanya Başbakanı’na mı, Dışişleri Bakanı’na mı?
