Giriş
Kongre Başbakanları vardır. Mesela Mesut Yılmaz... Kongreyi kazanınca otomatikman Başbakan oldu. Çünkü partisi zaten iktidardaydı.
Mesela Tansu Çiller... Kongreyi kazanınca otomatikman o da Başbakan oldu. Çünkü partisi zaten koalisyonun büyük ortağıydı.
Kemal Kılıçdaroğlu için böyle bir durum yok. Yarın kurultayda seçilirse Başbakan falan olmayacak. Sadece Ana Muhalefet Lideri olacak.
***
Fakat hayret. Başbakanlık havası estirmektedir.
Değişim, girişim, açılım, atılım gibi laflar var ortalıkta. Kendisiyle iç politika, dış politika, ekonomi, sağlık, eğitim falan konuşuluyor.
Sorulara gayet ciddi cevaplar veriyor Kılıçdaroğlu... İcraatın Başı’ymış gibi bir muamele görüyor... Ne güzel.
Bu durum, o’nun kuvvetli kişiliğinden mi kaynaklanıyor, yoksa bizim meslektaşlar pusulayı mı şaşırmışlardır?
Hangisi olursa olsun, Kılıçdaroğlu’nun kendine duyduğu güven muazzam.
Daha Başbakan olmadan Başbakan gibi davranabilmek, herkesin becerebileceği bir iş değil.
İlk def’a görüyorum.
***
Küçük bir eleştirim var. Dedi ki... Hem de Yeni Bir Başbakan gibi dedi ki:
- Zengin olmayacağım. Çocuklarım da zengin olmayacak.
Ne biçim laf bu? Siz elbet zengin olmayın ama çocuklarınız niye zengin olmayacakmış?
Siz Başbakansınız diye çocuklarınız iş yapmasınlar mı?
Tabii ki çalmasınlar, çırpmasınlar, tabii ki nüfuz kullanmasınlar ama iş kursunlar, namuslarıyla para kazansınlar ve inşallah zengin de olsunlar.
Siz çocuklarınıza bile şüpheyle bakarsanız, öbür çocuklar ne yapsınlar?
