Hayat bu...

Kılıçdaroğlu, İstanbul Belediye Başkanlığı’na aday oldu. Kaybetti.

Eğer kazansaydı, 5 yıl belediye başkanıydı. Ama şimdi CHP Genel Başkanı.

......

Turgut Özal...

1977 seçimlerinde MSP’den İzmir adayı oldu. Kaybetti.

Eğer kazansaydı, 12 Eylül darbesine toslayacak ve siyaset yapması yasaklanacaktı.

Halbuki eğrisi doğrusuna geldi, Türkiye’ye 10 yıl hükmetti.

Ne denir?

Alın yazısı.

Bazı tesadüfler, hayatın akışını etkiliyor.

Mustafa Sarıgül...

Partisini kurup yola devam etseydi, CHP’den ziyade Tayyip Erdoğan’dan oy tırtıklayacaktı.

Bildiğimiz gelişmeler sebebiyle parti kurmaktan vazgeçip Şişli’ye çekildi.

Kime yaradı?

Tayyip Erdoğan’a.

........

Numan Kurtulmuş...

İstikrarlı bir çizgi yakaladı.

Devam edebilse, o da Tayyip Erdoğan’dan oy tırtıklayacak.

Ama Erbakan Darbesi sebebiyle tökezleyeceği anlaşılıyor.

Kime yarayacak.

Yine Tayyip Erdoğan’a.

Dönelim başa.

Eğer Deniz Baykal, Kılıçdaroğlu’nu İstanbul’dan değil de kazanabileceği bir İl’den - mesela Antalya’dan - Belediye Başkanlığı’na aday gösterseydi... Söyleyin, ne olacaktı? Kaset’e rağmen Baykal yine lider olarak kalacaktı... Daha da kuvvetlenecekti. Halbuki o gitti, kuvvetlenmiş bir partiyi - Brütüslerin de yardımıyla - tepsi içinde Kılıçdaroğlu’na ikram etti.

Kimdi yahu o sakallı milletvekili? Hani ağlayan... İstifa etme diye Baykal’a yalvaran?

O haklı çıktı.

Böyle efsaneler, bizim mesleğimizde de çok vardır. Yükselen değerler, parlayacakken birden bire sönen yıldızlar, yolu kesilen yetenekler, bazen de şişirilmiş balonlar, balonlar.

“Ay, hayat çok zor.”