Sabır taşı

Anlaşılıyor ki, Ankara, kararını vermiş.

AB’ye evet mi, hayır mı diye millete soracak.

Yani referandum.

Keşke iş bu noktaya gelmeseydi.

★

Gerçi AB, bizi kabul etmiş değil. Belki kabul edeceği de yok.

Ama yine de millete sorulacak:

- Müzakereler devam etsin mi, yoksa kesilsin mi?

Yani: - Evet mi, hayır mı? Millet belli ki “hayır” diyecek.

Sebebi malûm.

- Bizi çok incittiler. Ben ateşli bir AB yanlısıydım, ben bile “hayır” diyeceğim.

Keşke hiç sormasalar.

★

Efendim, “hayır” diyerek, belki milli duygularımız okşanacak ama acaba iyi mi olacak?

Vallahi kötü de olsa, her gün aşağılanmaktan daha kötü olamaz.

★

Bir yandan da düşünüyorum:

- Acaba tâmir imkanı yok mu? Çünkü ipler tam kopmuş değil.

AB Bakanı Ömer Çelik çırpınıyor, AB için büyük mücadele veriyor, çok dikkatli bir üslup kullanarak da Ankara-AB dengelerini korumaya çalışıyor.

★

Velhasıl, mantık ile duygu arasında bir yerlere demir attık bekliyoruz.

Halbuki 17 Aralık 2004’te müzakerelerin başlama anlaşması sağlandığı gece, ne kadar mutluyduk. Heyhat.

- Fazla naz, âşık usandırdı.

Olsun...

Ayrılsak da barışsak da fark etmez. İkisi de kabulümüzdür. Not: Anayasa tartışmalarında bir “kapı” lafıdır gidiyor.

CHP “kapımız açık” diyor.

AK Parti de “kapımız açık” diyor. E sonra? Sonrası hiç. Kapıdan ne giren var, ne çıkan var.

Nasıl bir kapı bu? Yenikapı’ya benzemiyor. Herhalde külüstür bir Eskikapı.