Sandığa dair

Her ülke kendi aydınıyla övünür. Tabii, her aydının da kendi ülkesine bir hayrı olur.

- Türkiye hariç.

[[HAFTAYA]]

Biz, aydınımızla övünemediğimiz gibi, aydınımızın bir hayrını da göremiyoruz. Vazgeçtik hayrından. Bir de başımıza dert açıyorlar.

Artık aydın ile milleti barıştırmanın, aydın ile devleti buluşturmanın zamanı gelmedi mi? Yoo, aydın ihaneti var demek istemiyorum. O lafa hiç katılmam. Ama çok iyi bilirim ki, ülkesiyle ödeşmek yerine, ülkesiyle sürekli didişmek yolunu seçmiş tuhaf bir aydın kesimine de sahibiz. Elini taşın altına hiç sokmayan... Çalışmayan, üretmeyen... Sadece eleştiren bir tip bu... Elbet istisnaları var ama genel karakter böyle. Zaten bir adım ötesi de ülkeyi ispiyonlamak.

Bilmiyorum, aydın olmanın gereği bu mudur, yoksa gereğini yaptığı için mi ona aydın denir. Öyle olsa bile, aydın kişinin hiçbir vecibesi yok mudur? İşsiz güçsüz aydın olur mu? Demokrasiden yakınmalarını anlıyorum ama ilmin cahillere, demokrasi mücadelesinin de anti demokratlara devredilişini niçin sadece oturmuş seyrediyorlar?

Bir ülkeyi kimlerin yöneteceğini elbette ki sandık tayin eder. Ama nasıl yöneteceğini yasalar tayin eder. Bu kadar basit. Hal böyleyken sandık her şey değildir diye bağırmanın manası yok. Evet, demokrasilerde sandık tek başına hiçbir şey değildir ama çıkarın bakalım sandığı hayatınızdan, geriye ne kalıyor?

Askeri Şura

Sessiz sedasız geçti gitti. Tercümesi şudur: Türk Ordusu, kimsenin tahakkümüne sebebiyet vermeyecek biçimde, kendi muhteşem kişiliğini muhafaza ediyor. Biat değil, tabiat sergiliyor. En büyük moral budur. Genelkurmayı kutlarım.