Otuz sene uzun zaman

1985 yılıydı. Almanya’da çalışıyorduk ve babamla memlekette bir ev almaya karar verdik. Babamla paramızı birleştirdik. Evi ikimiz adına yapacaktık. Ancak “Kız çocuğuna ev alınır mı?” diye babamın aklına girdiler ve ev ağabeyimin adına alındı. Sonra da ağabey, bu yeri ne babamın üzerine yaptı ne de benim. Yıllar sonra babam da öldü ve ev hâlâ ağabeyimin üzerine. Şimdi dava açsam bu eve sahip olabilir miyim? C.E.

Bizim toplumun vasıfları konusunda halen net bir öngörüye sahip olamadım. Otobüse, metrobüse binerken son derece sabırsızdır ama hukuki işlem yapmaya gelince tam otuz sene bekler. Yani bizim toplumumuz aceleci midir yoksa sabırlı mıdır bilemiyorum.

[[HAFTAYA]]

Okuyucumun bahsettiği alım satım tam otuz sene öncesine ait. Otuz sene önce elindeki parayı ver, ağabeyin yararlansın, üstelik de gönül rızası ile değil kandırarak, sen tam otuz sene sabret şimdi hukuki çözüm ara. Doğrusu anlatılan olaylar içinde, bu gayrimenkule malik olunduğu konusunda mahkemede kabul edilebilecek bir bilgiye ve delile rastlamadım. Öyle her gayrimenkul için, “Bu benimdir” diye dava açılmaz. Malik olunması için geçerli hukuki nedenlerin olması lazım. Üstelik gayrimenkul mülkiyeti de menkullerde olduğu gibi sadece tanıkla da ispat edilemez. Bu nedenle okuyucumun açmayı düşündüğü davada çok güçlü olabileceğini sanmıyorum. Ancak elinde yazılı belge var ise bunu bir meslektaşımla değerlendirmeden herhangi bir hukuki girişimde bulunmamasını öneririm.