Giriş
Cem Garipoğlu yoğun kamuoyu baskısı sonucu teslim oldu ama medyanın olaya ilgisi eksilmedi. Dün de YeniŞafak Gazetesi’nde aylarca saklandığı bağ evinin fotoğrafları vardı.
Yani medya dedektifliğe, Cem’in 90’ına yaklaşmış dedesini isyan ettirecek kadar şevkle devam ediyor. Dede, “Başka yazacak konu mu yok, Kahramanmaraş katliamı bile bu kadar yazılıp konuşulmamıştı” diyor.
Cem Garipoğlu’nun işlediği cinayetin toplumda yoğun tepki görmesinin iki nedeni vardı: cinayet, vahşi ve hunharca işlenmişti bir, maktülün ve cinayet zanlısının ailesi medyada çok sık görünüyordu iki! Cinayetten 197 gün sonra sanığın teslim olmasına rağmen medyanın bu kez de Cem’in nasıl saklandığına ilişkin ayrıntılar üzerinde durması en çok Cem’in ailesini rahatsız etmiyor.
Faili bulunmamış diğer cinayetlerde katledilmiş insanların ailelerini de kahrediyor! İşleniş biçimi yeterince hunharca olmadığı ve maktülün ailesi yeterince feryat edip medyada yer almadığı için polisin pek de özel gayret göstermeyip sanıkları yakalamadığı cinayetler yok mu?
Ne yapsın aileleri, dernek mi kursun, Taksim’de çadır mı, medyayı taciz mi etsin bizi de yazın diye? Küçük bir arama bakın kimleri akla getiriyor: Burak Şengöçen, bıçakla yaralandı ve öldü, birinci derece sanık Serhat Aslan firar etti, babası avukat, Londra’da lüks bir hayat sürdüğü iddia ediliyor, hatta fotoğrafları yayınlanıyor.
Çağla Tuğaltay, 9 yıl önce Mecidiyeköy’de boğazı kesilerek öldürülmüş; katili bilinmiyor, iç çamaşırı çıkarılmış ama tecavüze uğramamış, eve zorla girilmediği için bir yakını tarafından öldürüldüğü düşünülüyor. Engin Temel, iki kişi tarafından öldürülmüş, dosyada ilerleme yok. Ve daha başkaları...
Cem Garipoğlu cinayetini aydınlatmak için cinayet masasının dedektiflerinden özel ekipler oluşturuldu. Ekip başları gece gündüz uyumamış, 14 kilo vermiş. Acaba biraz daha kilo vererek diğer zanlıları yakalayabilir, gözü yaşlı ailelerinin acısını biraz olsun dindiremezler mi?
ZATEN O PROGRAMLAR İZLENMİYOR!
Bayram bitti. Yaz da bitti sayılır. Yani tatiller bitti. Okullar, televizyon programları, yoğun bir iş yaşamı başlıyor. Zaten sorunlar bitmemişti. Tartışmalar da. Bayramın ortasında Genelkurmay Başkanı Başbuğ, kamuflajlarını çekti, sınır bölgelerine bayramlaşmaya gitti ve çok da ilginç mesajlar verdi. Birine özellikle dikkat çekmek istiyorum: “Bölünecek miyiz diye? soruyorlar. Halkın bir bölümünde tedirginlik var. Seyretmeyin şu televizyonları diyorum.
Özellikle açık oturumlarda her söyleneni ciddiye alırsanız olmaz diyorum. Söylenmeyen kalmadı. Seyretmeyin, dinlemeyin onları diyorum!” Bizim gazetede Mesut Yar ise Ruhat Mengi’nin “Her açıdan” programına dikkat çekiyor. Bayramın ilk günü, bir siyasi haber programı, haber bültenlerini bile geçerek 12. olmuş! Mesut Yar, bu programın geçen yıldan beri süren izlenme başarısının sosyolojik incelemeye alınmasını istiyor.
Aslında sosyolog olmaya gerek yok, ama madem ki ben hem sosyolog, hem iletişimciyim, konuya açıklık getireyim: Ruhat Mengi’nin programı, toplumda tedirginlik ve tartışma yaratan muhafazakârlaşma, laiklik, terör, Ergenekon, kadrolaşma gibi konularda laik ve ulusalcı görüşlere yer veriyor.
Haber kanalları dahil, diğer bütün kanallarda ise ekranı parsellemiş iki elin parmaklarını geçmeyen birkaç isim, bu tür programlarda hem moderatör, hem tartışmacı olarak bulunup liberallik adına açıkça ordu düşmanlığı yapıyor, Türk milliyetçiliğine karşı çıkacağım derken Kürt milliyetçiliğinin terör dahil tüm eylemlerinin sırtını sıvazlıyor, bölücülüğe alkış tutuyor, bazı konukların söyledikleri dudak uçuklatıyor.
Bu programlar seyredilse bile meraktan, öfkeyle, korkuyla, tedirginlikle seyrediliyor. Hele AB grubunda, Ruhat Mengi’nin siyasi duruşudur programının izlenirliğini yükselten. Ben de sinirimi bozmamak için, o herşeyi bir tek ben bilirim, sadece alçak değil, yüksek dağları da ben yarattım havasındaki malum bay ve bayanları bir arada görünce hemen zaplıyorum. Bu gerçeğin kanal yöneticileri de farkında olsa daha izlenilir programlar yaptıracaklar!
