Yargı, hükümetin memuru değildir

Nasıl oluyor da aynı anayasaya, aynı yasaya göre bu yasaları uygulayanlar hükümet tarafından suçlu, muhalefet tarafından haklı ilan ediliyor? Yine adının başında hukukçu yazan, ya da siyasetçi olan “bilirkişiler” hukuka ve demokrasiye sahip çıkmak adına birbirlerinin tam karşıtı görüşleri öne sürüyor? Ve hukukçu olmayan, yasaları tam olarak bilmeyen, sokaktaki sade vatandaş, bu karmaşa ve kargaşada doğruyu nasıl ayırt edecek? Kimin haklı olduğuna sadece tuttuğu siyasi partiye ve görüşe göre mi karar verecek? Bu toz dumanın altında yatan gerçek yine gelip sık sık vurguladığım “Güçler Ayrılığı” ilkesine hükümetin tahammülsüzlüğüdür.

Nedir Güçler Ayrılığı? Milleti temsil eden vekillerden oluşan TBMM, yasaları yapar. En çok oyu alan partinin kurduğu hükümet, ülkeyi yönetir. Yargı, bunlarla eşit ve bağımsızdır, tarafsızdır, herkesi yasalar önünde eşit olarak yargılar. Yasama, yürütme ve yargının birbirine eşit ve birbirinden farklı oluşu, bir tek partinin yasa yapacak oy almasıyla pratikte geçerliliğini yitiriyor. Hükümet, meclise de hakim olabiliyor. Bu onda bir aşırı güç sarhoşluğu yaratıyor ve yargıya da hakim olmak, yargı mensuplarını emirlerini uygulayan bürokratlar olarak görme isteği yaratıyor. Yargı hükümete karşı bağımsızlığını korumak için direndikçe sanki tarafsızlığını yitirmiş gibi görünüyor. Halbuki adaletin işlemesi için hükümetin yargıya söz geçirememesi lazım.

Bakın, bugünkü tabloda yargı bağımsızlığını korumaya çalışırken bile hukuksuz olarak bir başsavcı bir başka savcı tarafından tutuklattırılabiliniyor. Bu pervasızlığın nedeni iktidar partisinin oy tabanı olan tarikatları korumak istemesi. Erzincan Başsavcısı İlhan Caner’in suçu darbe planlamak değil, bir cemaatin işlerine çomak sokmak! Yargı organlarının buna tavır koyması şart. Eğer bugün iktidara direnmezlerse AB standartlarında demokratikleşme değil, totaliter bir rejime geçiş tamamlanacak. Ama unutulmaması gereken, hukukun bir gün herkese lazım olabileceği. Ki bu ülke bunu hep yaşadı.