Giriş
Geçen cumartesi ailece yemekteyiz.
Mekân, İstanbul-Küçükyalı sahilinde bir restoran…
Duvarlarda ünlülerin resimleri…
Kalabalık masalar…
***
Mekân sahibi sigara yasağından yırtmak için tavana elektrikle çalışan bir mekanizma yapmış…
Tavan 6 parçaya bölünmüş; her parça ayrı ayrı ya da tavan komple açılıp kapanabiliyor! Ne zaman açılıyor? Polis gelince.
Ne zaman kapanıyor?
Polis gidince.
Yani?
Nadiren açılıyor, sıklıkla kapalı.
Hal böyle olunca içerisi Erzurum kıraathanesi gibi; göz gözü görmüyor…
El kadar çocuklar var restoranda; hepsi duman altı!
Durur muyum, hemen Maltepe Emniyet Müdürü’nü aradım.
5 dakika sonra iki polis ekibi geldi.
Çaktırmadan yanlarına gittim.
Bir baktım mekân sahipleriyle polisler can ciğer kuzu sarması…
Polis memuru restoran şefine “Şerefsizin biri bizim müdürü arayıp sizden şikâyetçi olmuş. Şu tepeyi, kapıları açtır. Kül tablalarını toplat. Fotoğraf çekelim müdüre gönderelim. Gidelim” dedi.
(Not: Burada “şerefsiz” ben oluyorum.)
Gerisin geri Maltepe Emniyet Müdürü’nü aradım. Durumu anlattım.
“Hiç merak etmeyin ben gereğini yapacağım” dedi.
Yaptı mı bilmiyorum…
***
Neyse, o gece İstanbul’u tavaf ettim.
Küçükyalı, Bostancı, Bağdat Caddesi, Kadıköy… Oradan ver elini Etiler, Kuruçeşme… Oradan çıktım Tophane’deki nargilecileri gezdim.
Yasak-masak hak getire!
Öğrendim ki polisin mekânlara ceza kesme yetkisi de yokmuş.
Polis şahıslara ceza kesebiliyormuş.
Asıl yetki belediyede ve kaymakamlığa bağlı çalışan İl/İlçe Tütünle Mücadele Kurulları’ndaymış…
Güya bu kurullar haftada 3 gün denetleme yaparlarmış!
Nerede, ne zaman?
Koskoca cumartesi gecesi 50 tane mekân gezdim, bir tane ekip görmedim.
***
Sözün özü güzel kardeşim…
Başbakanın açılımla meşgul…
Sağlık Bakanın domuz gribiyle…
Otur dua et tütünle mücadelenin sonu da terörle mücadeleninkine benzemesin!
