Giriş
Türkiye’de görev yapmış Milli Takım’a aday yabancı hocalara bir göz atalım:
Hiddink: KÖYLÜ dedik gönderdik. Löw: Çok ACEMİ dedik gazladı. Aragones: DEDE olarak geldi Noel Baba olarak gitti. Del Bosque: Nam-ı diğer, YENİKÖY KASABI. Toshack: İki dakika sonra geliyorum dedi, KAÇTI. Zeman: HOMOSEKSÜEL damgası yedi. Üstelik bir de FACİAYA neden oldu. DAUM: KOKAİN’den hüküm giydi. Fenerbahçeliler ona temsili kokain torbaları attı. FELDKAMP: ALZHEİMER dedik gitti. MİLİÇ: 15 yıl aradan sonra ŞAMPİYON yaptı. İktidarın adamı diye YOLLADIK. Skibbe: YARAMAZDI. Tigana: Ağzındaki LOLİPOP’a taktık. Lucescu: Çavuşeşku’dan bir mısra okuyunca TOZUTTU. Zico: Sürekli soyunma odası basılınca TÜYDÜ. Gerets: Şampiyon yaptı KOVDUK. Milne: 6 sene çalıştı 3 defa şampiyon yaptı, GÖNDERDİK. Carlos Alberto Parreria: Pek ISINAMADIK. Hollmann: ANLAŞILMADI. Veselinoviç: Adı REKORA çıkınca kapıyı gösterdik. Stankoviç, Derwall, Kaloperoviç, Molnar, Kutik, Szekelly, Oscar Hold, Spayiç, Ionescu, Birch, Kokotoviç, Milutinoviç’i RAHMETLE anıyoruz. Bu isimler 1959’dan bu yana içimizde olanlardı.
BİR DE BİZİMKİLER VARDI
Gündüz Kılıç, Ahmet Suat Özyazıcı, Özkan Sümer, Gündüz Tekin Onay, Zeynel Soyuer, Şükrü Ersoy, Fatİh Terim, Mustafa Denizli gibi. Bu değerleri birer kağıt parçası gibi yırtıp attık. Diyeceğim şu. Siz Milli Takım’ın başına DEĞİRMEN gibi bir adam istiyorsanız, CERVANTES’in kitabında var. Adı da: DON KİŞOT.
