Zülfü Livaneli: Yöneticilerin kral değil hizmetkar olduğu bir ülke hayal ediyorum

Oya Çınar

oya.cinar@posta.com.tr

Fotoğraflar: Cem Talu

Hayatınızın nasıl bir dönemindesiniz?

72 yaşındayım. Bu yaşa gelince ister istemez ölümü düşünüyorsunuz. “Benden geriye ne kalacak?” düşüncesi geçiyor aklınızdan ve temel ilkelerinize daha çok sarılıyorsunuz.

■ Kitabınızda, “İnsanlığın ölmemek için ne zararlı, ne acıklı, ne gülünç özençleri var” diyorsunuz...

Yaşam sonludur; bu değişmez gerçeği kabul edip, çırpınmadan, isyan etmeden, özellikle de çevrenizi rahatsız etmeden ulaşmalısınız o noktaya. Ölüm bilinci diye bir aşama var.

■ Nasıl tarif edersiniz o aşamayı?

Namuslu yaşayan bir insanın namuslu ölme borcu olduğunun bilincine varıyorsunuz. Size gönül vermiş insanları, hayatınızın son döneminde hayal kırıklığına uğratmak diye bir şey olamaz. Olmamalı. haYatta en çok Yaşar kemal’i sevdim

■ Nasıl hatırlanmak sizin için gurur vesilesi olur?

Altüst olan bir ülkenin kargaşa dönemlerinde geçirdim hayatımı. Ama ki sansüre uğradım ama hayatım boyunca kendime asla sansür yapmadım.