Çocuğunuza farkında olmadan vereceğiniz 10 zarar

Ebeveynlik zor bir iştir ve çocuklarımız için en iyisini istesek de hiçbirimiz hatasız değiliz. Bazen, niyetimiz ne kadar iyi olursa olsun, çocuklarımıza yine de zarar veririz. Çocuğumuza daha iyi bir gelecek inşa etmek için çocuğumuza paylaşmayı, nezaketi öğretirken veya onu hastalıklardan korumak için hijyene çok dikkat ederken bilmeden hatalı yaptığımız bazı uygulamalar ona zarar verebilir. İşte çocuklarımıza farkında olmadan vereceğimiz 10 zarar! | Posta.com.tr Özel Çocuklar henüz gelişim evrelerindeler ve bu nedenle zararsız olduğunu düşündüğümüz bazı yaklaşımlarımız onlara hem psikolojik hem de fiziksel olarak bazı kalıcı izler bırakabilir. Sizler için çocuğunuza farkında olmadan verebileceğiniz bazı zararlardan bahsettik ancak bunlardan birini veya bazılarını yaptıysanız yine de kendinizi hırpalamayın. Herkes hata yapar. Önemli olan hatayı anlamak ve gelecekte bundan kaçınmak yolunda atılan adımlardır. Bebeğinizin en sevdiği oyuncakları bebek yatağına yerleştirmek cazip gelse de, yapmamak en iyisidir. Bunun nedeni, uykuları sırasında yüzlerini oyuncağa koymaları ve bu da nefes alma sorunlarına neden olabilmesidir. Her ebeveynin, çocuğunu uyutmanın zor olduğu bir gecesi veya geceleri olacaktır. Buna karşılık, onları sallamak sanılanın aksine onları daha enerjik hale getirebilir. Bir diğer yandan çocuğu kazara bile olsa çok sert sallamak çocukta sarsılmış bebek sendromuna yol açabilir.Her sendromda görülmese de sarsılmış bebek sendromunda boyun ve omurilik yaralanmaları olabilir. değişen şiddette nörolojik sakatlıklarla ilişkilendirilebilir.Ancak tabii ki sarsılmış bebek sendromunun patolojik tanısı, yaralanmanın tüm bileşenlerinin karakterinin ve kapsamının dikkatli bir şekilde değerlendirilmesini gerektirir ve yalnızca kurucu lezyonlardan birinin veya daha fazlasının varlığına veya yokluğuna dayandırılmaz. Çocuklarımızın yaşadığı ortamın temiz ve düzenli olmasını hepimiz isteriz. Ancak çok temiz ile fazla streril olmak arasında fark vardır. Çocuğunuzun bağışıklık sistemini oluşturmak için mikroplara da ihtiyacımız var. Eğer çocuğumuzu fazla steril şekilde büyütürsek çocukta yapılandırılmış bağışıklık gelişemez; çocuk astıma, deri döküntülerine, alerjilere ve bir dizi başka soruna daha yatkın hale gelir.Michigan Üniversitesi Sağlık Sistemi tarafından yapılan araştırmalar Biraz kir asla zarar vermez diyor.Günümüzün süper temiz dünyasında aşılar, antibakteriyel sabunlar ve hava geçirmez kapılar ve pencereler kiri ve hastalığa neden olan mikropları uzak tutuyor. Evet, mikropsuz kalmak, hastalık ve enfeksiyonların yayılmasını önlüyor ancak çok temiz bir yaşam tarzı çocuklar arasında alerjilerin artmasından sorumlu olabilir. Birçoğumuz, yeterince doymuş olmamıza rağmen tıkabasa doldurulmuş tabaklarımızı bitirmeden masadan ayrılmamıza izin vermeyen ebeveynler, büyükanne ve büyükbabalar tarafından büyütüldü. Ancak çocuğunuzu aç değilken yemek yemeye zorlayarak ona bir yandan aşırı yemeği öğretiyorsunuz, diğer yandan yemekle arasında mesafe olmasına yol açıyorsunuz. Çocuklar yemek yemeği sever. Onu tabağını bitirmeye zorlayarak beslenme ile arasında kötü bir ilişki olmasına izin vermeyin. Çocuğunuzu başka biriyle karşılaştırmak kötü bir fikirdir. Onu diğer çocuklarla karşılaştırmak sadece kendilerinden şüphe duymalarına neden olmakla kalmaz, aynı zamanda özgüvenlerinin düşmesine ve içsel bir değersizlik duygusu oluşmasına da neden olabilir. Çocukların iyi bir şekilde gelişebilmeleri için ebeveynlerinden ve ailelerinden gördükleri etkileşime ihtiyaçları vardır. Doğru miktarda oyun ve etkileşim olmadan, gelişimleri kısır hale gelebilir. Ek olarak ailesi ile iletişim kuramayan, birlikte vakit geçiremeyen çocuk ileriki dönemlerde ruh sağlığı sorunları ile karşılaşabilir. Modern zamanlarda çok sık olarak, ebeveynler çocukları biraz sakince oynasın diye tablet, telefon gibi cihazların karşısına oturtuyor.Ancak bunun bedelini ebeveynler değil çocuklar öder. Ekran başında geçirilen süre, çocuğunuzun normal şekilde sosyalleşmesini engeller ve aynı zamanda beyin gelişimini yavaşlatır ve dikkat sürelerini bozar. Paylaşmak güzel olsa da, çocuklar, özellikle de küçük çocuklar, kendilerine ait olan şeyleri daha yeni yeni yeni öğreniyorlar. Tabii ki çocuğumuzun açgözlü, bencil olmasını istemeyiz. Ancak psikologlar onu doğru bir zamanda paylaşmaya yöneltmek yerine zorladığınızda çocuk zamanla başkalarınn arzularını kendi arzularından üstün olduğunu düşünmeye başlar.Yazar Heather Shumaker, Çocuğunuzu oyun alanında oyuncaklarıyla oynarken hayal edin. diyor... Başka bir çocuk kırmızı, parlak arabasına bakıyor. Oğlunuzu takip ediyor, talep ediyor, yalvarıyor ve onunla oynamak için ısrar ediyor...Bu sahneyi izleyen birçok ebeveyn, “Arabayı paylaşmanın zamanı geldi. Onunla oynama şansın oldu ama o küçük çocuk da onunla birkaç dakika oynamayı gerçekten çok istiyor.” diyebilir. Ancak paylaşmak, vermektir ve nezaketle ilgildir. Çocuklar hemen ister, şimdi ister. Ancak o sırada çocuğunuz oyun oynamakla meşguldü, hayali bir dünyada kaybolmuştu ya da sadece kendi işine bakıyordu. Şimdi bir başkası aynı oyuncağı istediği için aniden durması istendi. Neden?Çocuğunuz sırf bu tür davranışlarımız nedeniyle oyuncaklarını saklamaya başlayabilir. Çünkü onları oynaması için sizin adaletli olmadığınızı düşünmeye başlayabilir. İlk başta zor olabilir, ancak başka bir çocuk açıkça istediği bir oyuncağın üzerine geldiğinde, sakince o çocuğa çocuğunuzun oynamayı bitirmesini beklemek zorunda kalacağını söylemelisiniz. Çabaları yerine yeteneklerini ödüllendirdiğinizde, çocuğunuza onları kazanmak için çok özel olduklarını ve ödül almaya hakları olduğunu öğretirsiniz. Buna karşılık, bu ödüllendirme sistemi herhangi bir şey için daha çok çaba gösterme olasılıkları düşürür. Bunun yerine, doğuştan yetenekli oldukları için onları hediyelerle donatmanızı beklerler. Psikologlar bunun çocuklara kötü bir mesaj gönderdiğini söylüyor. Hepimiz çocuklarımızın nazik ve saygılı olmasını isteriz, ancak onlara herkese karşı kibar olmayı öğrettiğinizde, duyguları ne olursa olsun onlara kötü bir mesaj vermiş olursunuz.Rusya'da Saratov bölgesinde çocuk kaçırma olaylarını incelemek için bir sosyal deney yapıldı ve 17 çocuktan 15'i onları kaçırmaya niyetli insanlarla birlikte uzaklaştı. Neden? Çünkü bu çocuklar nazik olmaya çalışıyordu. Bu nedenle ailelerin nezakete odaklanmak yerine, çocuklarına neyin güvenli olup neyin olmadığını göstermesi, çocukların kendilerine ve başkaları hakkındaki hislerine güvenmelerine izin vermeye odaklanmalarını sağlaması gerekiyor.