SENARYO 1: Kızınızın bir mesleği var, kendi ayakları üzerinde duruyor, bağımsız ve sevgi dolu, mutlu, kendine güveniyor, kararlarını özgürce alabiliyor, kararlarının sorumluluğunu da alıyor. Çünkü kızınızı sevgiyle büyüttünüz. Sadece sizin kızınız olduğu için sevildiğini bildi. Hiçbir zaman başkalarıyla kıyaslamadınız. Kızınıza güvendiniz, seçimlerine saygı duydunuz. Sizinle yargılanmadan konuşabildi. Ebeveynlerine güvenebileceğini bilerek büyüdü.

SENARYO 2: Kızınızın yine bir mesleği var, kendi ayakları üzerinde durmasına duruyor da pek farkında değil. Öncelik sırası kendisine gelmiyor bir türlü. Önce çocuklar, sonra eşinin ihtiyaçları var. İşinde ne kadar başarılı olursa olsun kararlarını kendisi alamıyor, kendine güvenemiyor. Her işe yetişmeye çalışıyor. Huzursuz, gergin. Kendi donanımlarının farkında bile değil. Hep birilerine bağımlı. Çünkü siz onun hep daha fazla başarılı olması için uğraştınız, diğer çocuklarla kıyasladınız. Yapması gerekenler vardı, ne istediği pek de sorulmadı. Siz onun için en iyi olanı biliyordunuz zaten. Kendine ait bir alanı, kendine ait kararları olmadı, sizinkiler en doğrusu idi.

SENARYO 3: Kızınız okulunu tamamlamadı ya da gönderilmedi, bir mesleği yok, çalışmıyor. Eşi ne verirse, eşi ne derse, eşi ne isterse o oluyor. Kendine güveni yok, içindeki gücü göremiyor zira tek başına adım bile atamıyor. Hep birilerine bağımlı. Çünkü sizin için evini barkını bilmesi önemliydi. Onu sadece hizmet etmek için yetiştirdiniz. Evde kardeşlerinin sorumluluğunu aldı, erkek kardeşlerinin ihtiyaçları daha öncelikliydi. Kızınızı sadece siz değil kardeşleri de sınırladı.

SENARYO 4: Kızınız okumuş ve bir mesleği var hem de başarılı işinde. Kendine güveni yok yine de, yaptıkları bir türlü tatmin edemiyor onu, yetmiyor. Hep birilerinin onayına ihtiyaç duyuyor, sevilmediğine inanıyor. İçi bir türlü huzur bulmuyor. Çünkü baskıladınız, engellediniz kızınızı yalnız bıraktınız. O kadar uğraştı ki okuyabilmek ve bir meslek sahibi olmak için.