Bir stattan ötesi!

Ali Sami Yen Stadı, artık futbol sahnemizde yok. İlk maçın 1944’te oynandığı bu stat, 1986’ya kadar bir türlü dört başı mamur şekilde hizmet veremedi ama o tarihten sonra bir stat olmaktan çıkıp bir mabede dönüşmeye başladı.

AVRUPALILAR İÇİN 'CEHENNEM' OLMUŞTU

Galatasaray’ın hem ligde hem de Avrupa’daki zaferlerinde başaktör haline dönüştü stat... “Ali Sami Yen ruhu, Ali Sami Yen aşkı” her Galatasaraylının içine işledi; büyüdükçe büyüdü. Avrupalılar için bir stat değil “cehennem”di burası. Ateşli taraftarlarıyla meşhur olan İtalyanların futbol efsanesi Paolo Maldini’ye bile bir maç sonrası “Beni kimse bu statta 22 bin kişi olduğuna inandıramaz” şeklinde tarihe geçecek bir demeç verdirdi.

İstanbul’un simge yapılarından biri olmuştu şehrin merkezi Mecidiyeköy’deki bu arena... Boğaziçi Köprüsü yolundaki herkes bir bakış atıp öyle devam ediyordu yoluna. Ve artık Ali Sami Yen yok. Eski bir stadın yerini yenisinin alması günümüzün kaçınılmaz bir gerekliliği. Ama Galatasaray’ın yuvasının taşınıyor oluşu, Ali Sami Yen’in yıkılması gerçeğinin canları daha da acıtmasına sebep oluyor. Biz de bu zor günlerde, mabette yıllar boyunca futbolcu, teknik adam ya da yönetici olarak görev yapan Galatasaraylılara, tribün jargonuyla “Sami Yen” denilince akıllarına ilk neyin geldiğini sorduk...

ABDURRAHİM ALBAYRAK (ESKİ GALATASARAY YÖNETİCİSİ): "ALİ SAMİ YEN STADI BİZİM EVİMİZ, BAYRAM YERİMİZDİ"

Galatasaray’ın taraftarlar tarafından çok sevilen eski yöneticisi Abdurrahim Albayrak: “Galatasaraylılar, oraya gökdelenler yapılsa bile kafasını stat yönüne doğru çevirecektir. Çünkü orası bizim evimiz, bayram yerimizdi” Ali Sami Yen Stadı’na veda gecesinde aklıma Neuchatel Xamax zaferi geldi. O karşılaşmada en yakın arkadaşımaz kalsın elimde ölüyordu. Beşinci gol geldiğinde o kadar sevinmişimki, arkadaşımın boğazını sıkmış ve üzerine çıkmışım.

Ben “Gol” diye sevindikçe arkadaşımın dilinin dışarı çıktığını sonradan fark ettim. Tabii Ali Sami Yen deyince bir de 2001-2002 sezonundaki Şampiyonlar Ligimaçında Roma’dan son dakikada yediğimiz golü hiç unutamam. Vedamaçında üzülmemek, ağlamamak elde değildi. Beypazarı Şekerspor maçından önce son olarak stadın koridorlarını gezme imkânı yakaladım.

Meşhur kazan dairemize son kez girdim. Çok neşeli günlerimiz geçti o statta. Unutulacak bir yer değil. Benim gibi milyonlarca Galatasaray taraftarının, oraya gökdelenler yapıldıktan sonra bile yoldan geçerken kafasını o yöne doğru çevireceğini biliyorum. Çünkü o ruh, aşk hiçbir zaman kaybolmaz. Orası bizim evimiz, bayram yerimizdi.

RAŞİT ÇETİNER (ESKİ FUTBOLCU): "İLKLERİN VE SONLARIN MEKANI"

Ali Sami Yen Stadı için ne söyleyebilirim ki... Çok kı sa konuşacağım. İstanbulspor formasıyla ilk profesyonel maçımı orada oynadım. Oynadığım o ilk maçta ilk golümü attım. Orada sakatlandım, futbolu orada bıraktım... Stat için bu sarf ettiğim cümleler yeter herhalde...

İnsanlar beni hep 1986-87 sezonunda 14 yıl aradan sonra şampiyonluğa ulaştığımız Eskişehirspor maçının bitişinde koltuk değnekleriyle sevince ortak olmamla hatırlıyor. Sakatlığıma rağmen orada, kulübedeki arkadaşlarımla birlikte olmak istedim ve hayatımın en mutlu günlerinden birini yaşadım. Takım arkadaşlarımın şampiyonluk sevincini benimle paylaşmak istemeleri, Savaş Koç’un beni sırtına alması unutulmaz anlardı.

GÖKMEN ÖZDENAK (ESKİ FUTBOLCU): "AKLIMA İLK GELEN ŞEY ÇAMUR"

Galatasaray’da 1967’den 1980’e kadar forma giydim ama bu kadar yıl içinde Ali Sami Yen’de sadece 3 sene maçlara çıkabildim. İlk 3 sezon orada oynadıktan sonra 1980’e kadar maçlarımızı İnönü Stadı’nda yaptık. O dönemi düşündüğümüzde aklıma gelen ilk şey çamur oluyor. Statta kışın bileğe kadar çamur oluyordu. Biz o sahada ve su çekince ağırlığı iki buçuk kiloyu bulan topla oynuyorduk.

Mesela bir Vefa maçında gol için kaleye koşarken ceza alanı dışında ayakkabım çıktı. Pozisyona öyle devam edip golümü attım. Gol sevincinden sonra ayakkabıyı çamurun içinden çıkarıp giydim. Bizim dönemimizde Ali Sami Yen’in rakipler için korkutucu olma gibi bir özelliği yoktu.

“Aslan Mağarası” ya da “Cehennem” gibi lakaplarla anıldığı dönem 1996-2002 arasına rastlar. Stada dair en önemli hatıralarım ise Metin Oktay’la yaşadıklarımdır. 2 sene onunla birlikte oynadık. Antrenmanları da statta yapardık. Metin Ağabey o çamurlu sahaya rağmen her idman sonrası bana orta açar, nasıl son vuruş yapmam gerektiğini öğretirdi.

BİR BAKIŞTA ALİ SAMİ YEN

*1933’te Galatasaray’a, Ali Sami Yen Stadı’nın arazisi tahsis edildi. İlk inşaat çalışması 1936’da başladı.

*1944’te stat “maç oynanabilir” hale geldi. O dönem Mecidiyeköy Stadı olarak isimlendirilen yerde ki ilk maç 24 Eylül 1944’te Galatasaray ile Süleymaniye arasında oynandı. Sarı-Kırmızılılar mücadeleyi 7-0 kazandı.

*1947’de İnönü Stadı’nın açılması, Galatasaray’ın Mecidiyeköy’deki stadı terk etmesine neden oldu.

*Galatasaray 1947’de aynı zamanda, Beden Terbiyesi ile Mecidiyeköy’deki stadın ideal bir şekle getirilmesi için bir protokol imzalayıp 30 yıllığına kiraladı. *Maddi imkânsızlıklar nedeniyle inşaat ilerleyemeyince Beden Terbiyesi anlaşmayı feshetti, 1955’te bir daha imzalar atıldı. İnşaatı Beden Terbiyesi’nin yapmasına, Galatasaray’ ın kira ödemesine karar verildi. Kullanım hakkı süresi 2007 yılına kadar uzatıldı.

*1955’te inşaatına yeniden başlanan stadın yapımı ödenek yetersizliği ve izinlerin gecikmesi nedeniyle 9 yıl sürdü.

*Galatasaray’ın kurucu başkanı Ali Sami Yen’in isminin verildiği stat 20 Aralık 1964’te Türkiye-Bulgaristan maçıyla açıldı. 35 bin kapasiteli stada haddinden fazla seyirci alındı. Çıkan izdihamda 1 kişi öldü, 81 kişi yaralandı.

*Boğaziçi Köprüsü’nün inşaatı nedeniyle 1972’de bir kez daha stadın kapısına kilit vuruldu.

*Galatasaray 1980’de maçlarını yeniden burada oynamaya başladı. 1983-84 sezonunda stat bakıma alındı.

*Ali Sami Yen 1986-87’de yine kapılarını açtı. Galatasaray o sezon 14 yıllık şampiyonluk hasretine son verdi.

*Galatasaray yeni stadın inşaatına başlanacağı gerekçesiyle 2003-04 sezonunda Atatürk Olimpiyat Stadı’na taşındı ama ertesi sezon genel bir tadilatın ardından yuvasına geri döndü.

(Habertürk)