Çocuklar ise seyircidir ve gelişimlerinin hangi dönemindeyseler o dönemin özellikleriyle birlikte kendi durumlarıyla ilgili endişe, belirsizlik ve zihin karışıklığı yaşarlar. Güven duyguları bozulur. Bu süreçte ebeveynler; çocukları etkileyecek büyük bir güce sahiptirler. Çocukların iyiliğini düşünseler de tutum ve davranışları her zaman onların iyiliğine hizmet etmez. Ebeveyn rolünüzden asla vazgeçmeyin. Kendi duygularınızı sanki çocuğunuzun duygularıymış gibi algılamayın. Çocuğunuz ile empati kurun. Çocuğunuzun ihtiyaçları ile kendi ihtiyaçlarınızı karıştırmayın. Onun her ne olursa olsun annesine ve babasına ihtiyacı olduğunu hoşlanmasanız da kabul edin.

Velayeti almayan ebeveyn, ziyaret saatlerini aksatıyor veya unutuyorsa çocuğunuza annesinin/ babasının neden gelemediğine dair bahaneler uydurmayın. Sadece önceden önlem alarak çocuğunuza alternatif programlar hazırlayın ve uygulayın. Çocuğunuzun taraf tutmasını gerektirecek tüm davranışlardan uzak durun. Haberleşme yolu olarak çocuğunuzu kullanmayın, bunu dolaylı yoldan bile yapmayın. Boşandığınız eski eşinizle ilgili olumsuz düşüncelerinizi çocuğunuzla veya çocuğunuzun yanında başkalarıyla kesinlikle konuşmayın. Çocuğunuzla görüşmeleriniz engelleniyorsa, onu görmeye çalışmaktan, telefonla aramaktan vazgeçmeyin. Umutsuzluğa kapılıp çabalarınızı azaltmayın. Çocuğunuza boşanmış olmanın veya “iyi ebeveyn” olamamanın suçluluğu ile hediyeler almayın, kural koyarken tutarsız davranmayın. Çocuğunuza verdiğiniz sorumlulukların kendi yaşı ile doğru orantılı olmasına dikkat edin. Anne-baba sorumlulukları ile ilgili tartışmalarınızı çocuğunuzdan uzak tutun. Eğer çocuğunuz bir şekilde bu tartışmalara tanık olmuşsa, bunun anne-baba olarak birlikte çözebileceğinizi ifade edin ve güvenmesini sağlayın. Unutmayın; çocuk sevildiğinden eminse, sevgiyi kaybetmeyeceğinin güvenini yaşıyorsa, yeni durumlara uyum sağlamak için gücü vardır