Çocuğunuz kurban eti yemiyorsa ısrar etmeyin

* Kesim anında hayvanı yakından izlemek; kanı, çıkan hırıltıyı, kokuyu, duymak insanın pek de hazırlıklı olabildiği bir süreç değildir. İstemeden de olsa bu yaşantılara şahitlik edenlerde, et yememe, yemek yememe, aileye yapışma, çeşitli korkular, nefes alamama, ağlamalar, uykuda sıçrama-sayıklamalar olabilir. Ailenin çocuğun üzüntüsüyle alay etmesi, umursamaması, ‘Unutur, çocuktur’ diye yaklaşılması uygun değildir. Sıcak, yumuşak davranıp, soru sormasına müsaade etmek, güven vermek yararlı olacaktır. 11 yaşından sonra çocuk istiyorsa uzaktan izleyebilir.

* Ergenlik ve çocuklukta kokulara karşı daha hassas olunur ve kaygılarla baş etmek daha zordur. Onlara hoşgörü ile yaklaşınca, büyüdüklerinde bu durumları ortadan kalkabilir.

* Eskiden kurbanlık hayvanlar günler, aylar öncesi alınıp, evde beslenilirdi. Çocuklar da hemen sevgiyle bağlanır, besler, isim koyar ve sahiplenirdi. Kınalar yakılıp süslenen, özenle en iyi yiyecekler verilen bu kutsal hayvanın kurbanlık olduğunu çocuk ya bilmez ya da bilip de anlamını kavrayamazsa, ailesinin onu günü gelince kurban etmesini çok travmatik yaşayacaktır. Çocuk bu süreci anlayamayacak kadar küçükse; eve erken kurban almamak veya çocuğu yaklaştırmamak uygundur.

* Asıl üzerinde durulması gereken işin sosyal boyutudur. Etin, kıymanın pahalı ama büyümek, sağlıklı olmak için çok gerekli yiyecekler olduğu, fakir insanların bu bayramda bu olanağa kavuştuğu anlatılabilir. Yine paylaşmak, büyükleri saymak, tanımasak bile insanlarla bayramlaşıpselamlaşmak, çocukları sevindirmek, çocuklarımıza asıl öğreteceğimiz konulardır.