Katalog suçlar; insan öldürme, soykırım, işkence, uyuşturucu ticareti, cinsel saldırı ve çocuğun cinsel istismarı gibi suçlardır... Somut delil ise her olayın kendi özgünlüğü içerisinde suçun işlendiğini gösteren somut pek çok şey olabilmektedir, sınırlamak mümkün değildir. Örnek vermek gerekirse; fiziksel muayene raporu, olayı gösterir ses ve video kaydı, tanık, Adli Tıp Raporları, cinsel suç mağdurları ile yapılan görüşmeler ışığında hazırlanan psikolog ya da pedagog raporları, uzman görüşü ile onaylanan mağdur beyanları da somut delildir. Bizim ülkemizde cinsel suçlarda tutuklama için ‘somut delil’ şartı oldukça sakıncalıdır.

Cinsel suçlar nitelikleri itibariyle zaten kapalı kapılar ardında, izole bir ortamda, mağdur sindirilerek ve korkutularak, gizli saklı işlenen, hemen ortaya çıkmazsa ardında biyolojik kalıntı da dahil uzun vadeli delil bırakmayan ve sosyal etkileri yönünden gerek mağdur gerekse ailesi için son derece zorlayıcı bir suç tipidir. Bilinmelidir ki, bu tarz suç tipine maruz kalan çocuk ne yazık ki pek çok sebepten dolayı susar ya da susturulur. Çocuk korktuğu için susar, tehdit edildiği, şiddete maruz kaldığı için susar, ona inanmazlar diye susar, başına gelecekleri öngöremediği için susar, kendini suçlar, hatayı kendinde arar susar, hatta istismarcısı en yakını ise onu korumak için susar, belli bir yaş grubu ise konuşmayı bilmediği için susar…Aile de yine psikolojik ve sosyolojik pek çok sebepten dolayı susar…

Ne yazık ki pek çok sebepten dolayı susan mağdurun cesaret gösterip konuşmasının ardından somut delil şartı ile karşı karşıya kalması yaşayacaklarını öngöremeyen, yaşanacaklardan korkan, hayatı değişecek diye endişelenen ve adalet sistemine güvenmeyen mağdurun sonsuza kadar susmasına sebep olacaktır. Bizim yapmamız gereken istismarı önlemek için somut, amaca uygun, uygulanabilir politikalar belirleyip uygulamak olmalıdır. Toplumdaki cezasızlık algısını ortadan kaldırmak, cezaların caydırıcılığını arttırmak, toplumu bilinçlendirmek ve çocuğa cesaret verip onu konuşması yönünde telkin etmek olmalıdır. İstismar vakalarının arttığı bu dönemde somut delil şartı getirmek açıkça bu suçla mücadelemizi zora sokmaktadır. Toplumda yarattığı algı yönünden de yine son derece sakıncalıdır.

Hukuki yönden doğuracağı zarar tartışmalı olsa da yurttaşın gözünde ‘istismarcıya ceza yok’ algısı yaratan bu düzenleme son derece risklidir ve mutlaka geri adım atılmalıdır. Diğer yandan bu cezasızlık algısının potansiyel istismarcıları da cesaretlendirebilme ihtimali göz ardı edilmemelidir… Bilinmelidir ki, tüm bu algıya sebep olma ihtimali olan her türlü düzenleme özellikle sosyal medyanın kontrolsüzce kullanıldığı bu dönemde büyük bir tehlikeyi de beraberinde getirmektedir.