“Biliyorum, şu an sinirlendin. Bu çok normal çünkü istediğin çikolatayı sana almayacağımı söyledim. Ama belki bir dahaki market alışverişimizde bir tane çikolata alma hakkın olabilir” gibi ifadelerle çocuğun hissettiği duyguyu ona söyleyerek duygu yansıtması yapmış olursunuz, böylece çocuk yaşadığı duyguyu tanımış olur ve onu anladığınızı hisseder. Bu yüzden çocukların gelişiminde ebeveynlerin çeşitli duyguları dile getirmesi, onların duyguları tanıması için oldukça önem arz ediyor. Genelde en temel duygular dile getirilir; kızdın mı, mutlu mu oldun, şaşırdın mı vb. Ama hayal kırıklığına uğramak, utanmak, cesur hissetmek, kafası karışmış gibi hissetmek de birer duygudur ve bunları ne kadar çok dile getirirseniz o da duyguları o kadar iyi tanıyacaktır. Çocuğun bildiği bir duyguya müdahale etmesi, kendini kontrol etmesini kolaylaştırır ama bilmediği duygular karşısında vurmak ya da altına kaçırmak gibi davranışlar sergileyebilir.

Çünkü iç dünyasında bilmediği bir şeyle boğuşuyor ve bu durum onu haliyle kaygılandırıyor olabilir. Çocuklar zaten duygularını ifade etmeyi öğrenmez, bunu biliyorlardır. Ama çocuk, hoş olmayan duygular yaşadığında (korku, öfke gibi) genelde ebeveynler tarafından bilinçsizce de olsa o duyguları bastırılmaya çalışılır. Çocuk da duygusunu saklamayı öğrenir, bu sebeple istenmeyen davranışlar ortaya çıkar (vurma, altına kaçırma). Eğer çocuğun şiddet eğilimi varsa ebeveynler çivi çiviyi söker diyerek çocuğa şiddet göstermemeli. Onların öfkesinin karşısında sakin kalmak, bu davranışı tekrarlamaması için kritik bir önem taşıyor. Onu dinlemelisiniz. Çok basit belki ama çok önemli bir davranıştır dinlemek. Çocuk kendine değer verildiğini hisseder ve sakinleşir. Böylece daha sağlıklı bir iletişime girersiniz ve sorunlar için kalıcı çözümler oluşturabilirsiniz.