Siz eleştiriyor musunuz?
Tabii ki! Bazen, “Bir dakika, kendinize gelin” diyorum. Ama tavrı sert olmuyor, hatta gülüyor. Öyle olunca ben de, “Bunlar bana uymuyor” diyerek hayatımdan çıkarma noktasına gelmiyorum. Neticede o bir baba ve onu bu şekilde kabul ediyoruz. O da beni olduğum gibi kabul ediyor.
Önemli bir karar alacağınız zaman mutlaka onun onayını almak zorunda hissediyor musunuz?
Bazı durumlarda evet, bazı durumlarda hayır. Mesela ben çoktan bu doğru diye karar verdiğim konularda eleştiriye kapalıyım. Onu eleştirdiği zaman, "Ama geçmiş olsun baba, ben artık bunu yapmış bulunmaktayım" deyip kaçarım oradan, hahaha!
Siz çok aşıksınız ama babanızdan o kişiye onay çıkmıyor mesela?
İbrahim Beyin şöyle kötü bir tutumu var. Bazen çok ön yargılı olabiliyor. Tanımadan sinirle refleks tepkiler verebiliyor. Öyle durumlarda mutlaka onu tanımasını sağlarım. Zaten çok duygusal olduğu için kolay kolay kimseyi kasten üzecek biri değil hiç. Kolay kolay hayır da diyemez mesela. Başta çok tepki verse de tanıyınca tamamen değişebiliyor yaklaşımı.