Albert Einstein, 100 yıldan uzun süre önce "Kara deliklerin yerçekimi o kadar güçlü olmalı ki, ışığı etraflarında bükmeleri gerekir" öngörüsünde bulunmuştu. Kara deliklerin ışık yaymamaları, tersine ışığı hapsetmeleri ve normalde arkalarında hiçbir şey görülememesine rağmen, Einstein'ın öngörüsüne doğrulama geldi.

Nature dergisinde yayımlanan bir araştırmaya göre gökbilimciler ilk kez Dünya'dan 800 milyon ışık yılı uzaklıktaki süper kütleli bir kara deliğin arkasından bir ışık yansıması veya 'yankılanması' yakaladı. Bu 'yankılar' X-ışını flaşları biçimindeydi.

Bilim insanları daha önce bir kara deliğin etrafında ışığın büküldüğünü görmüş olsa da, bu, fenomenin diğer taraftan gerçekleştiğini ilk görüşleri oldu.

Kara deliğin arkasından X-ışını yansıması, kara deliğin devasa yerçekiminin tabiri caizse X-ışınını köşeden büktüğü anlamına geliyordu.

Einstein'ın kütleli nesnelerin yerçekiminin uzay-zamanda bozulmaya neden olduğuna dair görelilik teorisi, daha önce bu durumu tahmin etmişti.

Teyit, Stanford Üniversitesi'nden bilim insanlarının X-ışını uzay teleskopları NuSTAR ve XMM-Newton'u IZwicky1 adlı uzak bir galaksinin merkezindeki süper kütleli kara deliğe doğru çevirmeleriyle geldi.

Kara deliğin arkasından X-ışını yansıması, kara deliğin devasa yerçekiminin tabiri caizse X-ışınını köşeden büktüğü anlamına geliyordu.

Einstein'ın kütleli nesnelerin yerçekiminin uzay-zamanda bozulmaya neden olduğuna dair görelilik teorisi, daha önce bu durumu tahmin etmişti.

Teyit, Stanford Üniversitesi'nden bilim insanlarının X-ışını uzay teleskopları NuSTAR ve XMM-Newton'u IZwicky1 adlı uzak bir galaksinin merkezindeki süper kütleli kara deliğe doğru çevirmeleriyle geldi.