Kardeş kıskançlığıyla baş etmek

FERHAN KAYA POROY

Büyük çocuk, kardeşini kıskanır. Çünkü yeni doğumla birlikte büyük çocuk kendisine daha önceden sunulan ilgi ve dikkati, artık ailenin yeni üyesiyle paylaşmak zorundadır. Ailedeki eski hakimiyetini kaybedeceğine inanan büyük çocuk, ebeveyn ilişkisini tekrar kazanmak için gelişimsel seviyesine göre tekrar bebek gibi olma, küçük kardeş yokmuş gibi davranma, eskisine göre daha saldırgan veya durgun olma ya da küçük kardeşle ilgili olumsuz sözler sarf etme gibi çeşitli tepkiler gösterir.

Böyle durumlarda aileler çoğu zaman telaşa kapılır, doğumdan önce bu sorunla baş etmek ister. Kıskançlık, doğal bir duygudur ve aslında yaşamın birçok alanında kendini gösterir. Önemli olan bu durumun ve bu duygunun nasıl karşılandığı, ailede nasıl ele alındığıdır.

‘Kardeşini kıskanabilirsin’

Bu duygunun ortaya çıkmaması için yoğun uğraş sarfetmek, zamanınızın oğunu küçükten ziyade büyük çocukla geçirmeye çalışmak, kıskananda bir şeylerin yolunda gitmediği duygusunu uyandırabilir. Ona fazladan ilgi göstermek yerine, kıskançlığın da diğer duygular gibi doğal ve kabul edilebilir olduğunu gösterebilirseniz, büyük çocuğun bu süreci atlatması kolaylaşır.

Aile büyük çocuğa “Evet, kardeşini kıskanabilirsin, bizi de kıskanabilirsin, böyle hissetmek en doğal hakkın. Kardeşler bazen böyle hissedebilir. Ancak ilerde kardeşinle daha iyi vakit geçirmeyi öğreneceksin” denebilir. En az bu sözler kadar önemlisi ise, bu süreçte onun da duygularını söze dökmesine alan ve fırsat tanımaktır.

Büyük çocuğa, duygusal uyumu için zaman tanımak gerekir. Ama bunu kıskançlığı engellemeye ya da ortadan kaldırmaya çalışarak değil, onun bu duyguyu anlamasına ve baş edebilmesine olanak sağlayarak başarmak mümkündür.

(04.06.2011 tarihli Cumartesi Postası2ndan alınmıştır.)