HİÇBİR ÇOCUK BOŞ YERE SES ÇIKARMAZ

Okul öncesi dönemdeki hiçbir çocuk planlı olarak art niyetli davranış gerçekleştirmez. Her zaman onu tetikleyen ya da harekete geçiren bir durum vardır. Bu durumu bazen hemen fark ederiz. Bazen görmek daha zordur çünkü işler çocuğun içinde karışmış olabilir. Bazı çocuklar nasıl ilişki kuracaklarını bulamadıklarında etraftaki diğer insanların sinirini bozacak davranışlarda bulunurlar. O kadar endişeli olurlar ki duruma “iyi” gelecek davranışı üretmekte zorluk çekerler. Eğer onların bu ihtiyacını fark etmezsek çoğu zaman yaptıkları şeylerden rahatsız olup sert bir tepki verebiliriz. Bu tepkimiz yüzünden hayat onlar için daha da zorlaşır. İşleri kolaylaştıracak “iyi” şeyi bulmaktan bir adım daha uzaklaşırlar.

'SANA VURUYORUM, DURMAMA YARDIM ET'

Üç yaşındaki bir çocuk krize girmiş gibi ağlayıp bağırmaya başlar ve yanındaki yetişkinlere ona “Dur lütfen.” Diyerek yaklaştığında onlara vurmaya çalışır. Her ne kadar onu durdurmaya çalışsak da durum daha kaotik bir yere doğru ilerler. Böyle zamanlarda çocuklar onlara yardım etmemize her zamankinden daha çok ihtiyaç duyar çünkü nasıl sakinleşeceğini bilemez. Yanlarında onlar gerçekten anladığımıza dair bir sinyal vermemiz gerekir. “Şu an içinde yaşadığın şey çok büyük. Durmakta gerçekten zorlanıyorsun. Lütfen sana yardım etmeme izin ver.” deyip onlarla aynı takımda olduğumuzu hissettirerek işe başlayabiliriz. Bir şeylerin değiştiğini göreceksiniz.