Kuğu Gölü'nün Nefise-i şahanesi

Olmak ya da olmamak” demiş üstat; “İşte asıl mesele bu!” İnsanlar da hak vermiş, ‘olmayı’ fazlasıyla önemsemiş; ‘olmamak’tan ise bir o kadar korkmuş. “Büyüyünce ne olacaksın?” diye sormuş anneler çocuklarına. Gözleri parlamış küçüklerin; “Bilimadamı” demiş, “Astronot” diye haykırmış, “Ünlü bir sporcu” diye çığlık atmış, “Balerin” diye susmuşlar. Kimi gerçekleştirmiş hayalini, kimi başka hayallerin izinden gitmiş. Ancak içlerinden birisi dayanamamış, “Çocukluk hayallerimden bir anı almak istiyorum!” demiş. Kıyafetlerini giymiş, makyajını yapmış ve içtenlikle gülümsemiş: “İşte buradayım!”

Rivayet olunur ki, bir gece Galata civarında yaşayanlar gökyüzünde bir melek görmüş. Siyah kanatlı melek, Galata Kulesi’nin etrafında tur attıktan sonra bir sokağa konmuş. Onu yerde görenler ise, ‘Perili köşkün güzel perisi’ diyerek gözlerini ondan alamamış. O ise bunlardan habersiz, çocukluk hayalini gerçekleştirmenin mutluluğuyla havalara uçan, oradan oraya koşturan küçük bir kızmış. Nam-ı diğer ‘Balerin Nefise’ymiş.

Neden balerin olmak istedin?
Çocuklukluk hayallerimden ödünç bir anı almak harika olur diye düşündüm. Kuzenim bale yapardı, baleyle ilgilenen arkadaşlarım da vardı. Onları seyrederken hep hayal ederdim.

Bale aşkı nerede başladı?
O kurdeleli, müthiş estetik bale pabuçlarını ilk gördüğümde baleye aşık oldum. Balerinlerin akıp giden vücutları, narin ve naif duruşları... Her şey toz pembe ve muhteşem gelirdi bana. “İleride balerin olabilirim!” derdim.

Peki senin yerine ne hayaller kuruluyordu?
Babam başta olmak üzere ailem eczacı olmamı istedi hep.

Kime hayrandın?
Balerin olarak kimseye hayranlık duymadım. Buz üstünde ise, Katarina Witt’i severdim.

Neden bu kadar bekledin?
Çünkü, senin gibi; “Ne hayal ediyorsun Nefisecan?” diye soran birisi olmamıştı. Çıksaydı karşıma, bu kadar beklemezdim. Bir de buz patenini deneyebilirim. Bir sonraki proje o olabilir.

Hayalinin içine girmek sana ne hissettirdi?
Hiç kolay değilmiş balerin olmak ama diğer taraftan da ruhumda çok özel bir duygu yarattı. Masal perisi gibi, çok güzel.

Hayallerin ne kadar gerçek oldu?
Hayal ettiğimden daha güzel oldu. Çekim atmosferimiz, terk edilmiş bir bale okulunu andırıyordu. Çocukluğumda gördüğüm bir bale okuluna dönme duygusu gibiydi.

Bugünü nasıl hatırlayacaksın?
Masal gibi. “Aklına nasıl bir masal geliyor?” deseler, “Böyle bir şey” derim.

Bundan sonra ne yapacaksın?
Kuğu Gölü’ne katılmayı düşünüyorum! Tekliflere açığım! Kıyafetleri ve aksesuarları da geri vermeyeceğim! Hayaller gerçek olunca giysiler de bana kalır. Demek ki hayaller bir gün gerçek olabiliyormuş. Yeter ki hayal etmeye devam edelim. Bu sayede yeni bir hayalim de oldu: Su balesi!

Hayallerinle gerçek hayattaki işinin ortak yönleri var mı?
Zorluğu benziyor. Prensipli oluşu ve beni zorlaması aynı. Ayakta durması ikisinde de zor. Riskli biraz. Acıtıyor, ama zarafet katıyor.

Yaşadığın tecrübeyi tavsiye eder misin? Kızın olsa balerin olsun ister misin?
Özellikle vücuduna estetik ve zarafet katması için eğitim almasını isterim. Sonrasında bu disipline devam edip etmeme kararı tabii ki ona ait olur.