Nezakete ve zarafete ihtiyacımız var

‘Geniş Aile 4: Cevahir & Ulvi’ filmi vizyonda. Neler hissediyorsunuz?

Vallahi heyecanlıyız. Çok çalışıp; emek verdik. İzleyiciden de takdir görmek arzumuz. Gülmeyi özleyen insanların bu filmde bolca kahkaha atacağından eminim.

Halkta nasıl bu kadar karşılık buldunuz?

Bence tek kelimeyle samimiyet. Fantastik ya da absürt bir iş de yapsanız samimiyet şart!

Yeşilçam filmlerinin asla modasının geçmemesi de bu yüzden değil mi?

İyi işler kalmadı. İyi oyuncu azaldı. Her şey birbirinin aynısı. Yeşilçam’daki samimiyet başkaydı. Eski dizileri ve o eski nostaljiyi arıyor insanlar. Mutluyum çünkü bizde halen o eski tadı bulabiliyor insanlar.

Hep eskiye özlem var, neden?

Eskiden de her şey güllük gülistanlık değildi. Büyük bir özgürlük ortamıymış gibi görünse de her şey çok kaotikti aslında. Güzelin yanında çirkin de vardı; ikisi bir arada olduğu için özlüyoruz galiba. Çünkü şimdi daha fazla çirkinlik var.

“Bu çirkinlikte sosyal medya ve teknolojinin de payı var” diyor insanlar. Sizce?

Tabii ki. Çünkü herkes artık kendini özel hissediyor. Herkesin kişisel bir hesabı var, herkes başrolde, kimse yan karakterde değil. Evet herkes biriciktir eyvallah. Kendiyle barışık ve karışık yaşar bu hayatı insan ama gizli özne yaptığın zaman yürümüyor; her şey daha fazla birbirine dolanıyor ve karışıyor.

Siz hiç özeleştiri yapıyor musunuz peki? Kendinizi sorguladığınız oluyor mu?

Her gün. Kendimi elimden, yüreğimden geldiğince anlamaya ve yargılamamaya çalışıyorum. Hayatı güzel bir şekilde yaşamaya çalışıyorum. Tek derdim bu.

Genel bezginlik ve mutsuzluk halini neye bağlıyorsunuz?

Memleket neşesini yitirdi çünkü yitirttiler. Her yerde çok karanlık ilişkiler var. Herkes bir entrika peşinde ve dayanışma ruhumuz yok oldu. Topluma yapılan bir hizmet bu öyle değil mi? Haliyle içinde neşe de barındırmalı ve yaşam destek ünitesine dönmeli ekranlar artık. Yani fabrika ayarlarına… Çünkü hayatımızı yitirmeye başladık. Müthiş bir dijital çöplüğe dönüştü her şey. Bundan kurtulmamız lazım; el yordamıyla analog zamanlara dönmek gerekiyor belki de…

ARGO VE KÜFÜR YERİNDEYSE GÜZELDİR

Yeni nesil komedyenler çok argo ve küfür kullanıyor diye eleştiriliyor. Katılıyor musunuz?

Ben küfrü severim ama yerinde severim. İcap ettiğinde, insanı izleyen insanın kafasının sesidir küfür, argo… Mesela biz geniş ailede argoyu çok iyi kullandık. Hatta kendine has bir argo türettik. ‘Geniş Aile’ jargonu oluştu. Ama şimdi genel olarak her şey çok avamlaştı. Sokak demek küfür demek değildir sadece. Bizim nezakete ve zarafete ihtiyacımız var toplum olarak. O yüzden hizalanmamız gerekiyor.

Ekrandaki oyuncuları nasıl buluyorsunuz?

Oyuncu dediğimiz birçok arkadaş sadece ekran yüzü. Bunu tiyatrocu olmadıkları için söylemiyorum. Hep aynı kadınları, aynı adamları oynuyorlar. Ceplerindeki karizmadan yiyorlar, yazık yani.

TİYATROYU ÇOK SEVİYORUM AMA SİNEMAYLA YARIŞAMIYORUZ

Bir yandan tiyatroya da devam ediyorsunuz…

Tiyatro benim lokomotifim. Tiyatrosuz yapamıyorum ama tiyatro daha az insana hitap ediyor. Düşünsenize bir oyun yapıyorsunuz, şu anda 500-600 kişi için, bazen 1.000 kişi için uzun yolları aşıyorsunuz. Konya’daydım en son. Bizi 1.000 kişi izledi ama siz 350 tane kopya ile salonlara girdiğiniz zaman yüzbinlerce insan sizi izliyor. Sinemayla yarışamıyorsunuz tabii ki.

Şu an tiyatroda hangi oyunlarınız var?

‘Meçhulpaşa’, ‘Mercaniye Çok Yaşa’ ve ‘Tiyatro Hayali’ oyunlarımız devam ediyor. Türkiye’nin en çok izlenen oyunlarından biri ‘Meçhulpaşa’ ve gayet güzel gidiyor. Anadolu turnesine çıkıyoruz, sağ olsunlar, seyircimiz bizi hiç yalnız bırakmıyor.

ULVİ, TEMİZ VE SAF HALKTA KARŞILIĞI VAR

Peki, filmin tekrar çekileceğini duyduğunuzda ilk ne hissettiniz?

Çok sevindim tabii ki insanlara neşe ve heyecan götürüyorsunuz, bizi öyle hatırlıyorlar. İnsanların bana sokaktaki yaklaşımlarını görseniz, önce gözleri gülüyor insanların, bu çok önemli. Ulvi, temiz ve saf bir karakter. Halkta karşılığı var. İnsanlar da ben de Ulvi’yi çok seviyoruz.

KİMSE BİR GÜN ÇEKİP GİDECEĞİNİ DÜŞÜNMÜYOR

Bir gün bu dünyadan göçüp gittiğinizde nasıl anılmak istersiniz?

Bu çok zor bir soru çünkü hiç kimse düşünmüyor çekip gideceğini. İnsanların hissiyatı iyi olsun, yeter yani. İyi insan olmayı iyi oyuncuya olmaya tercih ederim. Çünkü iyi insan olmak iyi oyuncu olmaktan daha zor.

Mutlu bir çocuk muydunuz?

Vallahi ben annem ve babam tarafından hep çok sevildiğimi hissettim. O konuda çok şanslıyım. Tabii ki yokluk çektik ama mühim olan sevgi yokluğu çekmemek.

Dünyada ve ülkede olup bitenlerle ilgili ne düşünüyorsunuz?

İçim acıyor ve eski Türkiye’yi özlüyorum. Eskiden de üzücü olaylar çok oluyordu ama artık sosyal medya her şeyi görünür kılıyor. Biz hangi ara böyle bir memleket olduk? Anlamak çok zor.

HAYATTAYKEN NOSTALJİ OLMAK ZORDUR BİZ BUNU BAŞARDIK

Rol arkadaşınız Ufuk Özkan ile ‘Cevahir ve Ulvi’ olarak anılıyorsunuz. Gerçek hayatta aranız ve uyumunuz nasıl?

Çok bambaşka insanlarız. Hiç birbirimize benzemeyiz ama mevzu oyunculuk ve sahne olduğu zaman ahiretliğim kendisi. Çok iyi anlaşıyoruz sahnede. İnsanlar bizi artık Zeki Alasya- Metin Akpınar gibi görüyor. Bu çok mutlu ediyor beni. Şimdiden nostalji olduk. Bu onur ve gurur bize yeter. Çünkü hayattayken nostalji olmak zordur.

Ufuk Özkan, karaciğer yetmezliği nedeniyle ciddi bir hastalık süreci geçirdi. O dönem ne hissettiniz?

Çok sarsıldım ve üzüldüm ama çok destek olduk birbirimize.