Ömrüm: Cana can katan.
Ömür: Yaşama süresi.
Örge: Süs, motif.
Öykü: Hikaye.
Özde: Kişinin kendi içinde, özünde, canda olan.
Özden: Soyca temiz, köleliği olmayan.
Özder: Kısa, öz şeyler.
Özen: Bir işi elden geldiğince iyi yapmaya çalışma.
Özenay: Özenilmiş ay.
Özge: Başka, başkası, el yabancı.
Özgü: Özellikle biriyle ya da bir şeyle ilgili, belli bir şey de ya da kimsede bulunan.
Özgül: Özellikle bir türle ilgili olan.
Özil: Özü yabancı, kendi ilimiz.
Özlem: Hasret, birine ya da bir yere duyulan görme arzusu.
Öznur: Gerçek ışık, ışığı özlü olan.
Özperi: Peri kadar güzel.
Özüm: Kardeş gibi görülüp, sevilen.
Özün: Şiir gibi güzel olan, şiir.