Okan Oflaz: Yaşamı sevgiyle kurarsak dünya yaşanılacak bir yer olur

● Sizi biraz tanıyalım. Asıl işiniz nedir?

Asıl işim organizasyon ve PR. Çocukluktan beri hayvanlara olan sevgim beni hayvan hakları aktivistliğine yöneltti. Sonunda sosyal medya ve beni tanıyanlar sayesinde farkındalık yaratabilecek bir güce sahip olduk.

● WARF (Yük hayvanlarını Koruma ve Kurtarma derneği) nasıl kuruldu?

WARF, deli gözüyle bakılanların hayatı nasıl değiştirebildiğinin örneğidir. Çocukluğumdan beri atlara, eşeklere ve çiftlik hayvanlarına çok bağlıydım. 8-9 yıl önce ben yola çıktığımda herkes bana “Deli” dedi. “Atın, eşeğin ayağı kırıldı mı düzelmez. Sen kime neyi anlatıyorsun?” diye önüme sürekli set çektiler. Ama vazgeçmedik. Atın da, eşeğin de ayağı kırıldığı zaman düzelir sen yeter ki uğraş, iste. Yıllar içinde Edirne’den Kars’a,hem vakalar hem talepler gelmeye başladı. Yaklaşık bir yıl önce de WARF’ı yol arkadaşlarımla birlikte kurduk.

● Ekibiniz kaç kişi?

Derneğin hem gönüllüsü hem de yönetiminde aktif olarak çalışan yaklaşık 20 kişi var. İhtiyaç halinde 7/24 gelen veteriner hekimlerimiz var .İstanbul Ünivesitesi Cerrahpaşa Veteriner Fakültesi’nden Doçent Dr. Dilek Olgun Erdikmen en büyük destekçimiz. Başka çiftliklerde bu kadar kontrolden geçen hayvan var mıdır, bilmiyorum. Ben biraz pimpirikli ve paranoyak bir tipim bu konuda. Hayvanlar hiçbir şeyden mahrum kalmasınlar istiyorum.

● Bu çiftliği kurarken zorluk yaşamadınız mı?

Hem de nasıl! Tam bir cinnet hali. Ama hedefimizden asla vazgeçmedik. Şimdi bu evlatların burada koştuğunu görmek bizi inanılmaz mutlu ediyor.

● Şu anda çiftlikte kaç hayvan yaşıyor?

Bakımı devam eden 120-130 civarı evlat var.

● Aylık mama-bakım gideriniz çok oluyor mu?

Bu hayvanlar kedi köpek gibi değil; büyükbaş hayvanlar… Dolayısıyla da giderlerini siz kaçla çarparsanız o. Ortalama aylık giderimiz tüm himayemizdeki evlatlarla birlikte 50 bin TL.

● gün geçtikçe buraya gelen hayvan sayısı artıyor sanırım. Bununla ilgili bir B planı var mı?

Var tabii. Paramız olursa büyümek, büyüdükçe daha çok evlat için yuva sağlamak. Yaşadıkları onca şeyden sonra huzura erecekleri bir istasyon olmak.

● Kimlerden destek görüyorsunuz?

Dostlarımız ve bize inanıp güvenen bağışçılarımız var. Öyle güzel şeyler yaşıyoruz ki “Bu sevgiyi hak etmek için daha çok ne yapabiliriz?” diyoruz. Hayvanların da insanların da ortak dili sevgi. Tüm yaşamı sevgi üzerine kurarsak dünya yaşamaya değer bir yer olur.

SİZ DE BİR HAYVAN EVLAT EDİNMEK İSTER MİSİNİZ?

Türkiye’nin dört yanındaki hayvan dostlarımıza nasıl destek olabileceğinizi WARF’ın sitesinden (www.yhkkd.com) öğrenebilirsiniz.

HAYVANLARIN DİLİNİ ÇÖZEMEMEK İÇİN DUYGUSUZ OLMAK LAZIM

● Keşke herkes sizin gibi hayvanların dilini çözebilse...

Hayvanların dilini çözmemek için duygusuz olmak lazım. Sen bir adım attığında onlar zaten sana koşuyor. O koşmayı yakaladığında sınırsız bir sevgiyle kucaklaşıyorsun. O sevgiyi verdiğinde ve aldığında tüm kapılar açılıyor.

SEZEN AKSU HER GÜN BURADA OLMAK İSTİYOR

● Geçenlerde Sezen Aksu da buradaydı...

Sezen Hanım’ın desteği ve yol arkadaşlığı bizim için çok kıymetli. Sezen Hanım “İşler olmasa her gün burada olup, çamurda onlarla yuvarlanıp, her birini ayrı ayrı kucaklamak istiyorum” diyor. Sevginin saf ve en temiz halini, bizlere desteğini, her daim yanımızda olduğunu o kadar güzel hissettiriyor ki, gücümüze güç katıyor.

KREDİ Mİ ALIYORUM HAYVAN MI SAHİPLENİYORUM?

● Büyükbaş hayvan sahiplenmek daha zor olmalı...

Bizim gibi bakacağına inandığımız insanlara sahiplendiriyoruz sadece. Çünkü son anlarında aldığınız ve hayata tutundurduğunuz o canlıyı gerçekten iyi bakılacağına ve sevileceğine inandığımız insanlara emanet etmek zorundayız. Hiç unutmam birisi bana “Banka kredisi mi alıyorum hayvan mı sahipleniyorum. Bu ne?” demişti.

ZİLLİ ARTIK MUTLU BİR EŞEK!

● Özge Özpirinçci de sizden bir eşek evlat edinmişti.

Evet. Zilli dört aylıkken yük taşıttıkları için vücudu kesik ve yara içindeydi. O yaralar kurtlanınca Diyarbakır Barınağı’na terk edilmişti. Sosyal medyadan Zilli’yi almak istediğimizi paylaşmıştım. Özge de gördü ve tedavisini yaptırmak istedi. Zilli için babasına “Baba bak hemşehrin zor durumda ona yuvamızı açalım mı?” diye sormuş. Babası da dayanamamış, kabul etmiş. Tedavisi bitince Özge’lerin çiftliğine gitti. Zilli artık mutlu bir eşek. Geçenlerde de sevgili İlker Ayrık, doğuda karın altında ölüme terk edilen engelli bir eşeği sahiplendi.

● Burası sanki hırpalanan canlıların ikinci baharını yaşadıkları yer gibi...

Hırpalanan canların sığındığı huzurevi gibi de düşünebiliriz. Bir canlı düşünün ki hayatı boyunca hiç sevilmiyor. Doğuyor, büyüyor, yaşıyor ve ömrünün sonuna geliyor. Sakatlanıp hastalanınca da ölüme terk ediliyor. İşte onlar burada. Bu huzur evinde doyasıya sevildikleri yerdeler. Zira bizleri de hayatta tutan bu kadar olumsuzluğa rağmen onların koşulsuz sevgileri. Burada hem çok seviyor, hem de onlar tarafından çok seviliyorsunuz.

ARKADAŞLARIM VE AİLEM BENİMLE GÖRÜŞMÜYOR

● Acıya bu kadar dokunmak sizi yıpratmıyor mu?

Acı, hayatımın tam da göbeğinde. Ama ya görmezden gelip vazgeçeceğiz ya da mücadele edip değiştirmeye çalışacağız. Ben bağrıma taş basıp kalanlara ne yapabileceğimi düşünürüm. Geride ihtiyacı olan o kadar çok evlat var ki... Onlara ulaşıp, hayatlarını değiştirecek olmanın verdiği huzur bize güç veriyor.

● Hayatınızı buraya adamış gibisiniz... Hiç zorlandığınız olmuyor mu? Zorlanmaz olur muyum?

Ailem, arkadaş çevrem ve dostlarımdan birçoğu onlara zaman ayıramadığım için artık benimle görüşmüyor. Ama bu evlatlara dokunup sevgilerini hissedebilmek paha biçilmez. İyi ki onlar izin verdiği için bu sevgiye dahilim.

Suna Akyıldız

suna.akyildiz@posta.com.tr