Giriş
Ölümsüz yazar Tolstoy'un yaşama dair özlü sözleri
Yaşama dair özlü güzel sözleri bir de ünlü Rus edebiyatçı Lev Tolstoy'dan alıntılarla okuyun. Dünya klasiklerinin ölümsüz ismi Tolstoy'dan etkileyici, özlü sözler...
Büyük Rus yazar Lev Nikolayeviç Tolstoy 1828 yılında Moskova’nın Tula vilayetinde dünyaya gelmiştir. Kont Tolstoy ve Prenses Mariya’nın 4. çocuğudur. 2 yaşında annesini 9 yaşında da babasını yitirmiştir.
"Sen yalan içinde yaşıyorsun, ben hakikatte iddiası, bir insanın ötekine söyleyebileceği en acımasız sözdür"
Anne ve babasının olmaması yüzünden çocukluğunu halalarının yanında geçirdi. Çocukluk yıllarında Dickens, Pascal gibi büyük yazarları okudu.
"Mutlu aileler birbirine benzerler. Her mutsuz aileninse, kendine özgü bir mutsuzluğu vardır."
Tolstoy - Anna Karanina
Hukuk okurken öğrenimini yarıda bıraktı ve yaşadığı çiftliğe geri döndü. 3 yıl sonra Rus ordusuna yazıldı. Astsubay olarak topçu bataryalarında görevlendirildi.
"Birine çamur atmadan önce düşün ve sakın unutma; ilk önce senin ellerin kirlenecek."
"Çok fazla insanın benzer deneyimlere sahip olduğuna inanıyorum. Bütün ruhumla iyi olmak istedim; fakat gençtim, tutkularım vardı. Ne zaman iyi olanı arasam yalnızdım, tamamen yalnızdım. Ne zaman kalben hissettiğim ahlaken iyi olma isteğimi dile getirmeye çalışsam aşağılama ve alayla karşılaştım. Ne zaman alçak tutkularıma yenik düşsem takdir, teşvik edildim. İhtiras, güç sevgisi, bencillik, zamparalık, gurur, öfke, intikam, bunların tamamı saygın addediliyordu. Kendimi bu tutkulara kaptırdıkça büyüklerim gibi olmaya, onların da benden memnun olduklarını hissetmeye başladım."
Tolstoy - İtiraflarım
Bu dönemde sağlığı bozuldu ve yazmaya verdi. Çocukluk Öyküsü isimli öyküsü beğenildi ve Çağdaş dergisinde yayınlandı. Bu dönemde eleştirmenler öyküyü beğendi ve edebiyat alanına ilk adımı atmış oldu.
"Yaşamak için bırakılmış bir yön baktım, yoktu: Ben direnmek için elimden gelin yaptım."
"Tüm güzel hikayeler iki şekilde başlar: Ya bir insan yolculuğa çıkar ya da şehre yeni biri gelir."
Tolstoy - Bütün mutluluklar birbirine benzer
Savaşın içinde yer alan ve buradan kurtulmaya can atan Tolstoy için savaşın en iyi yanı Sivastopol birikimlerini aktaracağı bir kitap olacaktı. Tolstoy savaştan sonra Petersburg’a gitti ve yazarlık mesleğinde karar kıldı. Birçok ülke gezme fırsatı buldu bir gezide iken Rusya’da kölelik kaldırıldı.
"Açlık insanı öldüren, partileri yaşatan bir olaydır." - Tolstoy sözleri
Savaş ve Barış kitabı Tolstoy’un adını yücelten en önemli eseri olmuştur. Çocuklar için alfabe yazmaya koyulmuştu.
"Olayların nedenlerinin tümü, insan kavrayışının ulaşamadığı bir şeydir. Ama nedenleri arama yetkisi de, insanoğlunda doğuştan vardır. Olayların koşullarının karmaşıklığını kavrayamayan insan, gerçek neden sandığı sonsuz sayıdaki olasılıklardan, rastgele önüne ilk çıkanı alarak: ‘Neden budur’ der."
Tolstoy - Savaş ve barış
Kendi bölgesindeki toprak sahipleri ve köleler arasındaki borç sorunlarını çözmek için yargıçlık yaptı. Bu sıralarda Sonya ile karşılaştı. Sonya karşı çiftlikte hikaye yazan, resim yapan 18 yaşında bir genç kızdı, Tolstoy ise bu sırada 34 yaşındaydı.
Nişanlanan çift bir hafta içinde evlendi. Bu evlilikten 13 çocukları oldu
"Kolay mıdır bir anda her şeyden vazgeçip gitmek, yoksa her şeye rağmen gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek."
Yayınevlerinin önerileri Anna Karenina’yı yazmasını sağladı. Huzuru bozulan yazar dine sığınarak oruç tutmaya ve günah çıkararak köylerdeki ayinlere katılmaya başladı. Bu dönemde itiraflar isimli eserini yazdı.
"İyiliğin bir nedeni varsa, iyilik değildir artık o. Sonucu, yani ödülü varsa iyilik olmaktan çıkmıştır. Öyleyse iyilik, neden ve sonuçlar zincirinin dışındadır."
Tolstoy - Anna Karenina
Tolstoy’un bu dine olan yönelimi 2 yıl sürdü. Yapısı gereği hiçbir yetkiye boyun eğmeyecek bir karaktere sahipti. Hristiyanlıktaki ölümsüzlük düşüncesini ve siyasal iktidarı dışladı. Bu dönemde kilise tarafından aforoz edildi.
"Allah beni 3 hakikati öğrenmem için dünyaya yolladı. Allah’ın bana söylediği ilk soru şuydu: ‘İnsanın kalbine ne hükmeder’ ve anladım ki; insanın kalbine sevgi hükmeder. İkinci soru ise; ‘İnsana ne verilmemiştir’, insana kendi ihtiyaçlarının bilgisi verilmemiştir. Ve üçüncü soru ise; ‘İnsan ne ile yaşar’ ve anladım ki; insanın elinde hiçbir şey olmasa bile Allah sevgisi olsun yeter. Yani, insan Allah’a inanmadan yaşayamaz."
Tolstoy - İnsan ne ile yaşar?
Düşündüklerini Dogmatik Teolojinin Eleştirisi, Dört İncil’in Çevirisi, Uzlaşma eserlerinde dile getirdi. Bu kitapların ile büyük tepki topladı. Eleştirilerin odağında iken İvan İlyiç’in Ölümü, Hacı Murat ve Diriliş gibi kitapları yayınlandı. Bu dönemde Kırım’a giderek vasiyetnamesini hazırladı.
"İyilik yap hatırlanmaz. Yanlış yap unutulmaz. Sen kimsenin 'yapamaz' dediğini yap, çünkü söylemeseler de akıllarından çıkmaz."
Bunalıma giren Tolstoy çevresinden, ailesinden kaçmak ve uzaklaşmak için yanına en küçük kızını ve doktorunu alarak trene binerek güneye yolculuk yaptı.Yolculuk sırasında halsiz düştü Astopova, istasyonunda indi, gar şefi ünlü yazarı evinde misafir etti. Yemeden içmeden kesilen Tolstoy, 20 Kasım 1910 yılında zatürreden yaşama veda etti.
"Sonra sadece kendisini anlatmaya başladı; söylediklerinin başkalarının ilgisini çekmediğini fark etmiyordu. İnsan, ruhunun derinliklerinden taşan bir coşkuyu yaşadığı anlarda, her zamankinden daha bencil olur. Böyle zamanlarda dünyada kendisinden daha dikkat çekici, daha güzel hiçbir şey yokmuş gibi hisseder."
Tolstoy - Kazaklar
"Çocukken nedense hep büyüklere benzemeye, büyük gibi görünmeye çalışırdım, büyük olmaktan vazgeçtiğim zamandan beriyse, şaşılacak şey, sık sık çocuklara benzemek istemişimdir."
Tolstoy - Çocukluk, ilk gençlik, gençlik
"Gerçi cehalet hep aynı şeyi söyler. Bilmediği bir şey varsa, onun saçma olduğunu…"
Tolstoy - İtiraflarım
"Piyer tutsaklıkta, aklıyla değil, bütün varlığıyla, bütün yaşamıyla insanın mutluluk için yaratılmış olduğunu, mutluluğunu da kendi içinde taşıdığını, mutluluğun insanın kendi ihtiyaçlarını karşılamaktan ibaret olduğunu, bütün mutsuzluğun da yoksunluktan değil, fazlalıktan ileri geldiğini anlamıştı. Anlamıştı ki acının da, özgürlüğün de sınırı vardı ve mutlulukla mutsuzluğun sınırı birbirine çok yakındı."
Tolstoy - Savaş ve barış