Onlarca, yüzlerce kıyafetime uygun saat, ayakkabı, çanta takı ..Üniversite de arkadaşlarım hatırlar belki her gün başka kıyafet , her gün solaryum, dışımla o kadar meşguldüm ki içimi iç sesimi hiç duyamadan geçiyormuş günler Sonra yukardan bir uyarı geldi iç sağlığın kıymeti fikri düştü aklıma. Şimdiki ben yok saatim çizilir mi, yok su geçirir mi ,yok saçım, yok kıyafetim hepsini ellerimle paketleyip ihtiyaç sahiplerine verdim. Gittim kendime plastik saat aldım, topuklu ayakkabılarımı rafa kaldırdım. Bir çift süperstar iyi hissettirdi. Sadeleşmek günden güne dönüştürüyordu beni. Şimdi her yaz, her kış bir kaç parçaya takar üstüme çıkarım. O zamanlar kendime kızgındım ,şimdi arkadaşlarım kızgınlar boşvermişliğime...Orta yola ,daha görecek günlerimizde varacağız.”