3 Kahramanmaraşlı

2016 Rio Paralimpik Oyunları’na, bedensel engellilerde 3 yüzücü ile katıldık. 3’ü de Kahramanmaraşlı. Nedenini fazla araştırmaya gerek yok. Kahramanmaraş’ta bir adam var. Adı Osman Çullu.

1982 yılından beri yaşamını spora adamış. 1993’den beri de engelli yüzücüler yetiştiriyor. İlk yetiştirdiği yüzücü Ali Uzun. Ali, 2000 yılında Sydney Paralimpik Oyunları’na ilk katılan engelli sporcumuz.

Maaş almadan çalışıyor

2016 Rio’ya katlan Özlem (Baykız) Kaya, daha sonra Beytullah Eroğlu ve de nihayet paralimpik oyunlarının en genç katılımcısı Sevilay Öztürk hepsi Osman Çullu’nun yetiştirdiği sporcular.

25 sene içinde herhangi bir yerden tek kuruş maaş dahi almadan bu işi yapan Osman Çullu, iyi biliyorum ki, sağlık sorunlarında bile sporcuların üzerinden elini hiç eksik etmedi.

Mail gönderip içini dökmüş

2012 Londra Paralimpik Oyunları’ndan sonra Beytullah Eroğlu ve Özlem (Baykız) Kaya’yı İstanbul Büyükşehir Belediyesi Spor Kulübü’ne aldılar.

Osman Çullu’ya göre, İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) imkanları çok olmasına rağmen engelli yüzücü yetiştirme konusunda zorlanıyor, yetişmiş sporcuları bünyesine alıyor. Ancak gerek Beytullah, gerekse Özlem, İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ndeki sporcu anlayışı ve antrenörlerinin bazı sorunları çözememesi nedeniyle beklenen dereceleri alamadılar.

Bu konuya üzülen Osman Çullu, 7 Ekim tarihinde İstanbul Büyükşehir Belediyesi Spor Kulübü Başkanlığı’na uzunca bir mail gönderip hem içini döküyor hem de gerçeklere değinmiş.

Çocukları kullanmayın

Medyada böyle bir tartışma başlatmayı istemeyiz ama, İBB Spor Kulübü Başkanlığı’nın bu konuda söyleyecekleri varsa, onlarla da tartışır, konunun daha derinine ineriz.

Son sözümüz de engelli sporcularımızın ailelerine; o başarılı çocuklarınızı maddi çıkarlarınız için kullanmayın. Onlar zaten yetenekli ve başarılı sporcular. Bırakın sporlarını yapıp ülkemize yeni başarılar getirsinler.

Sayın Amerika Büyükelçisi

John Bass Bu satırların yazarı Türkiye Milli Paralimpik Komitesi Başkanı’dır. Üzülerek öğrendik ki, 2016 Rio Olimpiyat ve Paralimpik Oyunları’nda madalya alan Amerikalı sporcular, insanlar arasındaki eşitliğe pek uygun olmayan bir şekilde devletiniz tarafından ödüllendirilmiş. Örnek mi?

Rio 2016 Olimpiyat Oyunları’nda altın madalya kazanan bir atletiniz 25 bin dolar ile ödüllendirilirken, aynı kentteki Paralimpik Oyunları’nda altın madalya kazanan engelli sporcunuz 5 bin dolarla ödüllendirildi.

Gümüş madalyada ise durum, 15 bine karşılık 3 bin dolar. Bronz madalyada ise 10 bine karşılık 2 bin dolar. Her zaman dünyada insanların eşitliği, insan hakları konusunda öğretici olmaya çalışan devletinizin bu insan haklarına aykırı davranışına bir anlam veremedik.

Nerede kaldı eşit muamele?

Ülkemizde bu sorun, bu satırların yazarının girişimiyle 1999 senesinde eşitliğe dönüşmüş, olimpiyat ve paralimik oyunlarında madalya alan sporcular aynı ödülü kazanmışlardır. Ödülün azlığı ya da çokluğu konumuz değil.

Konu, engellilere eşit davranılmaması. Biz pozitif ayrımcılık peşinde değiliz.

Bir engelli düşünün, bir yandan engeli ile uğraşırken, öte yandan belki eğitimi, belki ailesini geçindirmek için iş hayatını sürdürürken spor yapacak, dünya şampiyonaları veya paralimpik oyunlarında ülkesinin adını dünyaya duyuracak, Ama devleti tarafından kendisine engelsiz sporcunun beşte biri kadar başarı primi verilecek. Nerede kaldı insanlara eşit muamele prensibi?

Dünya sınıfta kalır

Yalnız ülkenizde değil, başka bazı ülkelerde de bu durum mevcut. Yani genelde dünyada siyasetçilerimiz lafa gelince, insan hakları, eşitlik konusunda uzun uzun konuşmalar yaparlar. Ama iş uygulamaya gelince yukarıda gördüğünüz örneklerle karşılaşırız.

Ve sınıfta kalırlar. Amerika Paralimpik Komitesi’nde devamlı görüştüğümüz yakın dostlarımız vardır. Onları da bu eşitsizliği ortadan kaldırmak için bir çaba göstermedikleri için kınamak zorundayız. Bu konuda daha fazla bilgi sahibi olmak ve neler yapılabileceği konusunda arzu edildiği takdirde bizler Türkiye olarak bilgi vermeye hazırız.

‘Kiramı ödeyemiyorum’

Yüzde 44 görme ve KOAh hastasıyım. Hayatta kimsem yok. Yalnız yaşıyorum. Sadece 3 ayda bir engelli aylığı alıyorum, aç kalmıyorum. Allah devlete, millete zeval vermesin.

Ev sahibim beni evden atacak. Çünkü kirasını ödeyemiyorum. Ev sahibi “Ev bul çık” diyor. İlgilenen hayırseverlerden destek bekliyorum. Yardım edenlere minnettar kalacağım.

RUMUZ: Perdeci Yenibosna Tel: 0531 251 62 21

‘İhtiyaçlarımızı karşılayamıyoruz’

■ Babamı kalp krizi sonucu kaybettim. Ailemden çok uzaklarda, gurbet mahkumuyum. 5 yıldır cezaevindeyim. Ailem parasızlıktan beni ziyarete gelemiyor.

Cezaevindeki ihtiyaçlarımı karşılamak için hayırseverlerden maddi yardım bekliyorum. Serhat Kılıç P.T.T Havalesi için Antalya 7 Mahmutlar P.T.T. Şubesi Alanya L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu

■ Çok mağdurum ve sizlere sığınıyorum. Sizden ve halkımızdan cezaevinde ihtiyaçlarımın karşılanması için yardım bekliyorum; L beden eşofman, 42 numara spor ayakkabı, M beden tişört ve iç çamaşırına ihtiyacım var. Yücel Bozkurt M Tipi K.C.İ.K. Koğuş B-7 Beycuma/ Zonguldak

■ 24 yaşındayım. 6 yıldır cezaevindeyim. Daha 4 yılım var. Benim gelenim, gidenim yok. Tüm hayırseverlerden ve işadamlarından maddi yardım istiyorum.

İhtiyaçlarımı karşılayamıyorum, sizlerden yardım istiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Hasip Yavuz L Tipi Kapalı Cezaevi E-2 Koğuş Döşemealtı/ Antalya