Engelli camiasından haberler...

Isparta Belediye Başkanlığı

02 Nisan 2012 tarihinde bu sütunlarda Isparta Belediyesi’nde çalışan engelli Duygu Turşucu’nun bir süre önce işten çıkarıldığını, kendi iddiasına göre “Sen işimize yaramıyorsun” denildiğini yazmıştık. Ayrıca dönemin personel müdürünün Duygu’ya “Senin aldığın para haram, bize yardımın dokunmuyor” diyerek çalışanlar önünde hakaret ettiği iddialarına yer vermiştik. V

e bu konu ile ilgili Isparta Belediye Başkanı’na efendice “Konuyu en iyi siz bilirsiniz, her iddia doğru olacak diye bir şey yok. Ama konunun muhatabı Duygu Turşucu valiliğe de başvurdu ve bu konuyu paylaştıysa, belki de anlattığı dramda bir gerçeklik payı vardır. Açıklama gönderirseniz yayınlarız” demiştik. Ses çıkmadı. Belki de Isparta Belediyesi’nde POSTA Gazetesi okunmuyor. Belediye Başkanı’nın basın danışmanı tüm gazeteleri takip etmiyordur. Bu bakımdan 02 Nisan tarihli ve bugünkü yazımızı orijinal şekli ile, posta aracılığıyla Isparta Belediye Başkanı Yusuf Ziya Günaydın’a bugün gönderiyoruz. Bakalım bir cevap verecek mi?
[[HAFTAYA]]

‘Uzun İnce Bir Yol’

Bu hafta köşemi Ayşenur Afyon’a ayırdım. Ayşenur, İstanbul Aydın Üniversitesi Radyo TV Bölümü mezunu. Aşağıda BEŞİKTAŞLI ENGELSİZ KARTALLAR için okuyacağınız yazının altına aynen imzamı atarım. “Dünyada engelliler ile engelsizler sporu kaynaştırılırken ülkemizde 80’li yıllarda başlayan engelli sporu hak ettiği ilgiyi bulamamıştır.

Olumsuz şartlara rağmen Beşiktaş Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı İtalya’nın Rieti kentinde düzenlenen Willi Brinkman Kupası’nı kazandı. Engelliler sporu, spor yöneticileri tarafından “Dandik” olarak adlandırılırken, siyah-beyazlı oyuncuları, engelli ve engelsiz spor başarılarında yaşadığımız gururun ortak, aynı gurur olduğunu bir kez daha hatırlattılar. Engelli kulüplerin alt yapı çalışmalarına önem verilmemesine inat, engelli sporunun yaşamaya çalıştığı bu uzun ince yolda başarıyı getiren oyuncularımıza inanarak yola çıkmalıyız. Engelli sporunun ulaşacağı her başarıyla, diğer engelli insanlarımızın önünü açtığını bilmeyenlere hatırlatmalıyız.

‘Ayakta alkışlıyorum’

-Beşiktaş Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı’nda oynayan oyuncuların ayrı ayrı büyük bir hikayesinin olmasının yanında, Kaan Dalay ve Cem Gezinci’nin turnuvanın en iyi ilk 5 oyuncusu arasında yer almasını ayakta alkışlıyorum.
-Bu büyük gururu bize yaşatan sporculara inat yaparcasına engelli sporunu öğrenmemek için çaba gösterenlere inat, siyah beyazlıları ayakta alkışlıyorum.
-“Sakatın da sporu mu olur?” diyen yöneticilere inat, siyah beyazlıları ayakta alkışlıyorum.
-Olimpiyatlara devletin parası ile koşturarak giderken, paralimpik oyunlarına mazeret göstererek gelmeyen sözde spor yöneticilerine inat siyah beyazlıları ayakta alkışlıyorum.
-Gazilerimiz ampute futbolu oynarken “Bunlar yarı ölü, sağ değil bunlar” diyen spor yorumcularına inat, siyah beyazlıları ayakta alkışlıyorum.
-Batı ülkelerinde engelli sporcular el üstünde tutulurken, biz de onları itip kakan spor adamlarına inat, siyah beyazlıları ayakta alkışlıyorum.
-“Sistem neymiş, önemli olan kişilerdir” diyen, yalnız spor değil, hayat fakiri olan Gençlik ve Spor İl Müdürlerine inat, siyah beyazlıları ayakta alkışlıyorum.
- Willi Brinkman Kupası’nı Beşiktaş Jimnastik Kulübü müzesine getiren her oyuncuyu, her yöneticiyi ayakta alkışlıyorum.’” aysenurafyon@hotmail.com

ÇENGELLİ PANO

‘Yardım bekliyorum çok mağdurum’

Yüzde 44 engelliyim. 63 yaşındayım. 3 ayda bir elime geçen 500 TL’den başka bir gelirim yok. Param olmadığı gibi kafamı sokacak bir evim ve yatağım da yok. 3 aylık gelirim de otelde ara sıra kalmam için gidiyor. Çok mağdur, garip bir engelliyim. İstanbul gibi büyük bir kentte bana maddi ve manevi yardımcı olabilecek, insan seven güzel insanlarımızdan katkı ve yardımlarını bekliyorum. Yardımcı olacaklara şimdiden teşekkür ediyorum Hayrettin Yüksel Tel: 0531 321 73 86

İDO A.Ş. cevap verecek mi?’

31.03.2012 tarihinde Harem’den Sirkeci’ye engelli aracımla geçmek için arabalı vapuru kullandım. Tabii ki 30 ila 40 dakika bekledim. 5 Eylül 2011 tarihinde yine bu köşeden yetkililere “Neden engelli araçlarına indirim ve geçiş/sıra önceliği tanınmıyor?” diye sormuştum. Aradan aylar geçmesine rağmen ne cevap verildi, ne indirim yapıldı ne de geçiş önceliği verildi. Acaba konuyla ilgili bir cevap verilecek mi? Uğur Becerikli / İstanbul

‘Mektuplarınızı bekliyorum’

32 yaşındayım. Bu satırları dört duvar arasından yazıyorum. Kaderin cilvesi sonucu buradayım. Özgür günlerin kıymetini şimdi anlıyorum. Her ne kadar bedensel engelim olmasa da özgürlüğüm engelli. Engellilere yüce Allah’tan şifa ve sabır diliyorum. Buradaki yalnızlığımı giderebilecek, arkadaş olabilecek herkesten mektup bekliyorum. Murat Güzel M Tipi Kapalı Cezaevi B-10 Koğuşu Pozantı-Adana

‘Milli Eğitim Bakanlığı’na’

Ben 18 yaşında, görme engelli, 11. sınıfta okuyan bir prensesin annesiyim. Kızım, derslerini dinliyor, sınavlara da okuyucu sayesinde giriyor. Üniversite sınavında karşılaşacağımız zorluklar bizi korkutuyor.13 Aralık 2006’da Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda Türkiye’nin de katıldığı oylamada oy birliği ile ‘Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesi’ kabul edildi. Fen Liseleri, öğretmen liseleri, kolejler, özel okullar ve Anadolu liselerinde eğitim almış sağlıklı çocuklarla bizim evlatlarımız aynı kulvarda yarışa sokuluyor. Ben eşit olmayanların, eşitmiş gibi aynı sınava sokulmasına karşıyım. Sınav sistemindeki eşitsizliği bugüne kadar görmeyişinize olan öfkem boşuna değil. Binlerce engelli yaşadıkları zorlukları sizlere ilettikleri halde kulak ardı ettiniz. Var olan engellerin üzerine bir engel de sizin koymanızı kabullenemiyorum. Emine Caylan / İzmir pardayyan_78@hotmail.com