Galatasaray ve vefa

Bu vefa, İstanbul’da bir semt adı değil. Meşhur Vefa Bozacısı da değil. Vefa, insanların, kurumların birlikte bir şeyler yaptıktan sonra birbirlerine teşekkür borcu olduğunu unutmamasıdır. Bugün sizlere Galatasaray ile ilgili bizzat yaşadığım vefasızlıkları anlatacağım. Hemen belirteyim Galatasaray Kulübü’nde 11529 sicil numarası ile kongre üyesiyim.

Kendimi bildim bileli Galatasaraylı’yım. Ama liseli değilim. Son zamanlarda ortaya çıkan liseli- liseci ve diğerleri ayrımını yapanları ayıplayanların başında geliyorum. Sicil numaramı vermemin nedeni, Galatasaray Disiplin Kurulu Başkanı olan kıymeti kendinden menkul, kendini hem yargıç hem savcı zanneden, kulübün eski başkanı Adnan Polat’ı disiplin kuruluna verip sonra da yaptığı hatayı anlayarak talebini geri çeken Celal Açar beni de disiplin kuruluna vermek isterse, üye listesinde adımı ararken fazla uğraşmasın diye. Vefasızlık son yıllarda neredeyse Galatasaray’da bir gelenek haline geldi. Bilmediğim şeyler muhakkak vardır. Ama önce Jupp Derwall ile başlamak istiyorum.

[[HAFTAYA]]

Jupp Derwall

Jupp Derwall ile dostluğumuz 1986 senesinde Türk-Alman Genç Sporcuları Değişim Derneği’nin Frankfurt’ta Yönetim Kurulu’nda birlikte çalışırken başladı. Ve sonra gerçekten nerede ise bir baba-oğul gibi ölene kadar devam etti. 2005’te Derwall’e yakınlığımı bilen yöneticilerden biri beni arayarak “100. yılımızda Derwall için bir plaket ve forma yaptırdık.

Kendisine bunları Almanya’ya götürüp verir misiniz?” dedi. Ben Almanya’ya gitmeyeceğimi söyleyince, o da “Olsun, postaya verirsiniz” dedi. Cevaben “Derwall’in yaptıkları ortada. Ben de Galatasaraylı’yım, yok mu bir yönetim kurulu üyeniz, bir elemanınız kendiniz götürün verin” dedim. O yönetici de bana “Başkanımız Özhan Canaydın böyle olsun istedi” dedi.

Plaket ve formayı alarak Derwall’in evine gittim. “Jupp, ben bunları getirdim ama içime hiç sinmiyor. Bu adamlar sana haksızlık ettiler” dedim. O da bir bacağımı bir eliyle tutarak “Çocuk üzülme, insanlar bazen çok yoğun işlere giriyorlar, unutabiliyorlar. Beni bu kadar düşünmeleri bile çok önemli” dedi. Ama gözünden de iki damla yaş aktı. Aslında Jupp Derwall ‘e gösterilen vefasızlıkla ilgili somut olarak söylenecek çok şeyler var. Ama ne yerimiz, ne zamanımız buna müsaade ediyor.

Tekerlekli Sandalye Basketbol Şubesi

Şimdi gelelim Galatasaray Tekerlekli Sandalye Basketbol Şubesine: 2005’te kurulan bu bölümün nasıl kurulduğunu en yakın bilenim. Eğer o günlerde Ahmet Cömert Spor Salonu’nda, Galatasaray yürüyen basketbol takımının maçlarının oynanmasına izin vermeseydim, Galatasaray da böyle bir branşın açılması söz konusu değildi. Bunları zamanında açık açık yazdığım için de rahmetli Özhan Başkan bana küstü.

Daha sonra Sinan Kalpakçıoğlu bir gün Galatasaray Spor Kulübü Kulüp Divanı Başarı Belgesini bana getirdi. Şimdi sıkı durun. Kalın bir kartona hazırlanmış bu başarı belgesinin üzerinde şu yazıyor: “Sayın Yavuz Kocaömer, Şampiyonlar Ligi Şampiyonu olarak göstermiş olduğunuz başarıdan dolayı kulüp divanı olarak gurur duymaktayız.” Üzerinde tarih olmadığı için ne zaman geldiğini tam bilemiyorum. O zaman da yazmıştım.

Bir insana vefa gösterecekseniz, saygı da göstermek mecburiyetindesiniz. Yavuz Kocaömer hangi Şampiyonlar Ligi’ne katılmış? Nerede şampiyon olmuş? Anladığımız burada kastedilen Tekerlekli Sandalye Basketbol Şampiyonlar Ligi. Ben bu takımın bir oyuncusu muyum? Ama işte adet yerini bulsun diye insana saygısı olmayan bir kulüp divanının gönderdiği bu belge, bir ibret belgesi olarak dosyamda duruyor.

Avrupa Şampiyonlar Ligi Finalleri

Bu yıl Avrupa Tekerlekli Sandalye Basketbol Şampiyonlar Ligi Finalleri mayıs ayında Galatasaray’ın organizasyonu ile İstanbul’da yapıldı. Turnuva gala yemeğine bile davet edilmedim. Sinan Kalpakçıoğlu mahcubiyet ve vefasızlığından yalanların arkasına sığınıyor. Başkan Yardımcısı Refik Arkan da bu yalana ses çıkarmayarak ortak oluyor. Bozacı, şıracı meselesi. İşte Galatasaray Kulübü’nde kişilerin, yöneticilerin vefa konusundaki düşünceleri ve uygulamaları. Varın gerisini siz takdir edin.

ÇENGELLİ PANO

‘Fenerbahçe’ye yakıştı mı?’

Tarih: 7 Temmuz 2012. POSTA Gazetesi’nin manşeti şöyle: ‘Tam taraftar’. Ve altında fotoğraf. 20 yaşında bir genç, kaykayın üzerine konulmuş bir çamaşır leğeni içinde. Bu genç ayakkabılarını ellerine giyiyor. Bırakın tekerlekli sandalyeyi sağlam deri bir çift eldiveni yok. Bu genç futbol tutkusuyla, her anlaşmada milyonları götüren 30 futbolcunun antrenmanını seyrediyor. Fenerbahçe’den hiç kimse bu genci fark etmiyor mu? Hiçbirinin içi sızlamadı mı? Bu futbolcular, aralarında para toplayıp alacakları bir tekerlekli sandalye ile bu genci çamaşır sepetinden kurtaramazlar mı? Sehnaz Suatac ssuatac@hotmail.com

‘Anneme akülü araba gerekli

Annem hiç yürüyemiyor, yatalak, hasta bezi kullanıyoruz. Paramız olmadığı için annemi doktora götüremiyoruz. Annemin 4 tekerlekli akülü arabaya ihtiyacı var. Allah rızası için yardımlarınızı bekliyorum. Çetin Osmankocaoğlu Tel: 0530 551 65 02

Herkese teşekkürler

2 Nisan 2012’de köşenizden Sağlık Bakanlığı’na seslenmiştim. Böbreklerimin ağrıdığını ve Siirt Devlet Hastanesi’nde nefroloji uzmanının olmayışı nedeniyle ben ve benim gibi yüzlerce Siirtli böbrek hastasının komşu il olan Batman’a gittiklerini yazmıştım. Hatta birçoğumuzun yol parası olmadığı için gidemediklerini belirtmiş, sizden ve Sağlık Bakanlığı’ndan yardım istemiş, uzman bir doktor atanmasını rica etmiştim. Müjdeyi aldım. Uzman doktorun geldiğini öğrendim ve mutluluktan havalara uçtum. Artık ben ve diğer böbrek hastaları hemşerilerim rahatlıkla tedavimizi yaptıracağız. Bu nedenle başta Yavuz Ağabey olmak üzere, Sağlık Bakanlığı’na çok teşekkür eder, Allah razı olsun derim. Servet Bardak / Siirt e-mail: bardak_servet@hotmail.com Tel: 0538 309 94 30

‘Mektup bekliyorum’

34 yaşındayım. İzmir’de özel bir bankanın müdürüydüm. Personelin yaptığı bir hatadan dolayı cezaevine girdim. Kaderin ve hayatın acımasızlığını gördüm. Dostluğun, sevginin kıymetini bilen ve en önemlisi yolu sevgi, arkadaşlık, dostluktan geçen herkesin mektuplarını bekliyorum. Cüneyt Özbilgin E Tipi Kapalı cezaevi D- 16 Koğuşu/ Isparta