Giriş
Sevgili okurlarımız, sizlerden çok sayıda mektup, faks ve e-mail aldık. Bu nedenle bugünkü köşemizi sizlere ayırdık. İşte sizden gelen mesajların bazıları.
İYİ Kİ VARSINIZ
Merhaba hiç görmediğim güzel ailem, Öncelikle tüm Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı(TESYEV) ailesine teşekkür ediyorum, iyi ki varsınız. Aslında bu yazıyı yazmayacaktım, çünkü benim yapmak istediğim bir gün iş sahibi olup oraya gelmek, herkesle tanışmak ve TESYEV ailesine destek olmaktı. İnanıyorum ki bir gün bu isteğim gerçekleşecek... Bunları yazma amacım TESYEV’in görünenin dışında bilinmeyen taraflarını anlatmak istedim.
Çünkü TESYEV’le tanışmamış , içerisine dahil olmamış kişiler bu ismi duyduğunda sadece öğrencilere burs veren bir vakıf olarak düşünüyorlar. Ben de ilk kez üniversite 3. sınıfta TESYEV’le tanıştığımda böyle düşündüm doğrusu. Ama öyle değil, burs işin sadece görünen ve konuşulan kısmı. Hissettiğim ve yaşadığım şeyleri nasıl aktaracağım bilmiyorum ama bir yerden başlayacağım. Bütün samimiyetimle söylüyorum ki bu ailenin içerisinde çok daha kıymetli, çok daha mutlu eden şeyler var. Örneğin benim için önemli şeylerden biri 0537 ………..nolu telefon numarasını aradığımda ya da arandığımda telefonu açan hocamın sanki çocuğuyla konuşuyormuş gibi davranması; okul durumunu, derslerime, mezuniyetime, günlerin nasıl geçtiğine, şu an neler yaptığıma kadar her şeyi sorması, ilgilenmesi, hal hatır sorması ve en önemlisi içtenliği o kadar güzel ve özel ki…
Hatta son görüşmemizde ne yaptığımı sorduğunda doktora için dil çalıştığımı söyledim. Bu konuşmadan sonra daha çok çalışmaya başladım , çünkü eminim ki ilerde son durumu soracaktır. Bu yüzden daha çok çalışıp en kısa sürede geçmem lazım. :) Anlatacak çok fazla şey var bu ailede, bunun dışında Yavuz Kocaömer hocamın hiçbir şeyi atlamadan her şeyi anlatan, duyuran o güzel yazıları... Ve son olarak buraya not niyetine şunları söylemek istiyorum; bir gün biz de istediğimiz yerlere geleceğiz. TESYEV’in daha da büyümesi ve daha fazla kişinin kalbine dokunması için çalışacağız.
Artık bursiyer değiliz ama başta da dediğim gibi bu aileyi birleştiren inanın burs değil. Bursiyer olmayabiliriz ama artık bu ailenin bir üyesiyiz. Bugün TESYEV ailesinin çocuklarından biriyiz ama inanıyorum ki yarının abileri biz olacağız. Daha çok çalışıp, başarılı olup ailemizin yeni üyelerine destek olacağımıza SÖZ VERİYORUM... Bu yazıyı ben yazdım ama eminim ki ailemizin diğer üyelerinin hepsi de böyle düşünüyor ve aynı duygulara sahiptir. İYİ Kİ VARSINIZ. :) Hüseyin Atakaya Harran Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarım Ekonomisi Yüksek Lisans Bölümü mezunu
TESYEV’E DESTEK OLMAYI ÇOK İSTERİM
Bugün itibariyle Dokuz Eylül Üniversitesi Psikoloji Bölümü’nden birincilikle mezun olmuş bulunmaktayım. Bu süreçte İstanbul’daki buluşmalara katılamadığım için içim biraz buruk. İstanbul’a yolum düşerse mutlaka uğramak isterim. TESYEV gibi organizasyonların ülkemizde yaklaşık 8-10 milyon civarında bulunan engellilerimizin ihtiyaçlarını destekleyecek birçok organizasyona ihtiyaç bulunmaktadır. TESYEV , başta eğitim alanında olmak üzere elinden geldiğince bu konuda destek çıkmakta, bu nedenle bu tarz organizasyonların çoğaltılması en büyük dileğim. İş yaşamında kendi ekonomik bağımsızlığımı kazandığımda ben de TESYEV ailesine destek olabilmeyi isterim. Mezun olsam da TESYEV’in fahri bir üyesi olarak kalacağım ve dernek çalışmalarını takip edeceğim. Lisans boyunca böylesine bir dönemde yanımızda bulunduğu için TESYEV ailesine çok teşekkür ederim.
Serkan ARSLAN Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Psikoloji Bölümü Mezunu
MEKTUP VE KİTAP BEKLİYORUZ
1.5 senedir cezaevindeyim. Daha uzun yıllarım var. Boş zamanlarımda kitap okuyorum. Okumadığınız her türlü kitabı göndermenizi ve bir dost eli uzatmanızı rica ediyorum. 24 yaşındayım, mektup arkadaşı olacak gönül dostu samimi, temiz kalpli güzel insanlardan mektup bekliyorum. Hasan Ayva Elmalı T Tipi Kapalı C.İ.K. C/14 Koğuşu Elmalı- Antalya
36 yaşındayım, 5 yıldır cezaevindeyim. 7 yıl cezam kaldı. Bu zor günlerimde hayatımı kolaylaştıracak mektup arkadaşı arıyorum. Muharrem Karslı L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu A6/2 Koğuş Kalkandere- Rize
30 yaşındayım, 9 yıldır cezaevindeyim. Antalyalı’yım. Duyarlı insanlardan polisiye roman bekliyorum. Bu soğuk duvarlar arasında yalnızlığımı paylaşacak, kişiliği sağlam, benim gibi kendini yalnız hisseden, umudunu kaybetmemiş insanlardan mektup bekliyorum. Muhammet Tekbaş T Tipi Kaplı Cezaevi Koğuşu B 1 Elmalı Antalya
Antalya’da yaşıyorum, Afyonkarahisar’da mahkumum. 1 yıl cezam kaldı. Kitap okumayı çok seviyorum, burada yalnızlığımı unutturacak mektup arkadaşı arıyorum. Dertleşip sohbet edecek dürüst kalbi güzel herkesten mektup bekliyorum. Selçuk Akbaş 1 No’lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu A-16 Koğuşu Afyonkarahisar
45 yaşındayım, 8 yıldır cezaevindeyim. Özgürlüğüm engellenmesine rağmen hayata tutunan ve yaşam sevincini hiçbir zaman kaybetmeyen biriyim. Bu dört duvar arasında sizlerden mektup ve kitap rica ediyorum. Çünkü kitaplar insanların en yakın dostudur. Metin Tekyaşar E Tipi Kapalı Ceza Evi D-12 Koğuşu Merkez- Giresun
