Yaşananlar şaka gibi

Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın Ankara-Altındağ Örnek Mahallesi’nde yıllardır inşaatı süren binası bir süre önce hizmete açıldı. 28 Haziran günü Olimpiyat ve Paralimpik Oyunları’na hazırlık toplantısı yapılacak. Yer konferans salonu. Türkiye Milli Paralimpik Komitesi Genel Sekreteri, tekerlekli sandalyeye bağımlı yaşayan İbrahim Gümüşdal kurallara pek de uymayan rampadan çıkış ana kapıdan giriş yapıyor.

Engelliler asansörü olmadığını görüyor ve konferans salonuna inemeyeceğini söylüyor. Orada bulunanlar kendisine yardım ederek dışarı çıkartıp arka girişten salona girmesini sağlıyorlar. Salonda düz olan ilk beş sıradan sonra, onaltı sıra kademeli olarak aşağı iniliyor. 500 kişilik salon, aşağıda ortada sahne var.

[[HAFTAYA]]

Sahnedeki masada; Spor Genel Müdürü Mehmet Baykan, Yardımcısı Tamer Taşpınar, Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi (TMOK) Genel Sekreteri Neşe Gündoğan ve iki yetkili daha oturuyor. Toplantıya katılanların toplam sayısı 35 civarında. Herkes yakın oturduğu için mikrofon kullanmaya gerek kalmıyor. İbrahim Gümüşdal tepede 16’ncı sırada sandalyesiyle çakılıp kalmak zorunda. Çünkü aşağı inmesi mümkün değil. Ancak onu birilerinin sırtlayıp taşıması gerekiyor.

‘Kendimi hiç bu kadar kötü hissetmedim’

Bir süre sonra paralimpik kota konusuna gelindiğinde, Tamer Taşpınar görüşünü sorunca, sesin yukarıya gelmediğini işaret ediyor. Mikrofon getiriyorlar ve İbrahim şunları söylüyor: “İnanıyorum ki gönül bağımsızdır, bir engel yoktur. Ama mimari açıdan bu kadar yakın olmama rağmen aranızda değilim. Yeni, güzel bina hayırlı olsun. Ama maalesef engelli yine düşünülmemiş.’’ Tamer Taşpınar kollarını kaldırarak ve mahcupça gülümseyerek haklı olduğunu belirten bir hareket yapıyor. Bu arada “Sizi aşağıya indirelim” teklifinde bulunuyor. Ama İbrahim Gümüşdal bu dik merdivenlerde aşağıya taşınma riskini alamadığı için teşekkür ediyor. İbrahim “Hayatımda kendimi hiç bu kadar kötü hissetmedim” dedi. İbrahim Gümüşdal’ın Türkiye Milli Paralimpik Komitesi (TMPK) Yönetim Kurulu’ndan istifasını zor önledim.

Suçlu kim?

Uzun yıllar yapımı süren binanın bu şekilde olmasının suçlusu, ne yeni Gençlik Spor Bakanlığı ne de Spor Genel Müdürlüğü. Spor Genel Müdürlüğü’nün bildiğimiz kadarıyla bir Tesisler Dairesi Başkanlığı var. İnsan bir kere gidip bakmaz mı? Engelliler bu kadar mı aşağılanır? İkisi de tekerlekli sandalyeye bağımlı yaşayan Uluslararası Paralimpik Komitesi Genel Başkanı veya Uluslararası Tekerlekli Sandalye Basketbol Federasyonu Genel Sekreteri konferans vermek için Ankara’ya Bakanlığımıza gelseler ne hallere düşeriz hiç düşünen var mı? Bırakın yabancıları, bu ülkede engellilerin yaşadığını devlette görev yapanlar ne zaman anlayacaklar? Sonra da 2020 İstanbul Olimpiyat ve Paralimpik Oyunları’na aday oluyoruz. Allah sonumuzu hayır etsin.

Fotoğraf

Üstteki fotoğrafı toplantı sırasında Türkiye Milli Paralimpik Komitesi Genel Sekreteri İbrahim Gümüşdal tekerlekli sandalyesinden çekti. Varın gerisini siz hesap edin! Bu ayıbın kime ait olduğunun takdirini siz değerli okuyucularımıza bırakıyoruz. Bu kafalar böyle devam ettiği sürece, engellilere gösterilen veya belli nedenlerle gösterilmek zorunda kalınan saygıda kusur edildikçe, biz de böyle daha çok yazar çizeriz.

Söz okurlarımızın...

Sevgili okurlarımız, son aylarda sizlerden çok sayıda mektup, faks ve e-mail aldık. Bu nedenle, bugünkü köşemizin bir kısmını sizlere ayırdık...

‘KARALAMAK ÇOK KOLAY’

5 Mart 2012 tarihinde ‘Çengelli Pano’ köşenizde ‘Bize yardım edin’ başlıklı yazımız yayınladı. 10 kişi aradı. Çoğu “Engelli olduğunuzu nasıl bilelim?” dediler. Bir sürü soru sordular. Haklılar. Ben de onlara, “Gazetede yayınlanan telefon numarasını arayın, orada her türlü bilgim var. Engelli olduğuma dair raporlarım bulunuyor” diye cevap verdim. Bir hanım gece aradı ve bana “Senin hasta ve borcun olduğunu nereden bileyim?” diye sordu. Biri Konya’dan aradı, beni 3 kez bankaya gönderdi ama elim boş döndüm. Kimsenin yardım etme mecburiyeti yok. İnsanların onuruyla oynamayın. Sohbet etmek istiyorsanız sohbet hatları var, oraya yönelin. Herkes ne çektiğini kendi bilir. Parasızlıktan kızımı okula gönderemedim. Çoğu zaman açız. Neler çektiğimizi bir Allah bilir, bir de biz. Oğlum İmam Hatip’i bitirdi. Üniversite sınavına girmesi için para bulamadım. Kimsenin ne sizin köşenizi ne de bizi karalamaya hakkı var. Erkan Dağtekin tel: 0538 365 24 12

Sayın Kadir Topbaş’a

1960 İstanbul Zeytinburnu doğumluyum. SGK’dan emekli oldum. Maganda kurşunu yüzünden yürüme yetimi kaybettim. Durumum sebebiyle Zeytinburnu’ndan, Beylikdüzü’ne taşındım. Metrobüs hattının son durağı Avcılar. Tekerlekli sandalye ile iniş ve çıkış yapmak sağlıklı değil, bazı duraklarda rampa yok. Metrobüs hattını devam ettiriyorlar Beylikdüzü ve devamını da yapacaklar. Kaldırımlar, yollar çok kötü, engelliler için iniş-çıkış yapmak mümkün değil. Metrobüs’ün gelmesi nedeniyle evlerin fiyatları fırladı. Apartmanların giriş-çıkışları, üst geçitler engelliler için uygun değil. Apartmanlardaki asansörler evlere şenlik. Ne olur bunlara çözüm bulunsun. Yüksel ORAL yuksel-oral@hotmail.com

‘Engellilerden umut bekliyorum’

33 yaşındayım. Sol kulağımdan yüzde 40 işitme engelliyim. Bir senedir atılan iftira yüzünden Maltepe Cezaevi’ndeyim Mahkemem devam ediyor. 2011’de ‘Şiir Sokağı’ adlı bir kitap yazdım. Şimdilerde ‘Aşka Hu’ adlı kitabımın da taslağını hazırlıyorum. Engelleri aşmak için çok çalışmak lazım. Sizler insanlara umut oluyorsunuz. Engelli arkadaşlardan mektup ve kitap göndermelerini bekliyorum.

Yavuz Kocaömer

Yalın, saf, temiz yürek
Ağla mutluluk olsun gözyaşın
Varlık, zenginlik olsa da
Uzun ömür yetmez yemeye
Zordur gülüm ömür gibi hayat

Kardeşçe sarılmaktır ele
Onur incitmeden yaşa yaşat
Can bu can emanet Yaradan’dan
Aldı vicdan savurdu beni
Ötesi yok dost barışak
Mutlu mesut paylaşak
Üstümüzde kalmasın can
Rengimiz ak kanımız al

Zeynel Baykal 2 Nolu L Tipi Cezaevi Müdürlüğü C-4 koğuşu Maltepe-İstanbul