Giriş
Aşının bulunmasını bekledik. Bir yıldır sabırla, heyecanla... Sonra tüm deneylerden geçmesini, faz çalışmalarının tamamlanmasını... Ülkemize gelmesini. Daha sonra da sıranın bize gelmesini... Bekledik... Bekledik, bekledik... Kimimiz daha sıra gelmeden virüsten kaçamadı. Ya hafif, ya ağır atlattı. Ya da atlatamadı. Bazılarımız aşıyı böyle heyecanla beklerken, hala aşı karşıtları olduğunu görmek şaşırtmıyor değil. Önceki gün, çocukluğumdan bu yana tanıdığım, bahçelere bakan Menderesli bir çiftçi amcamızı gördüm. Bahçesinde çalışırken ayaküstü sohbet ettik. Bugüne kadar virüsten korunmayı başarmış. “Peki ya aşı” dedim. “Aşı oldun mu?” “Yok ya, ne aşısı. Ben öyle şeylerden korkarım” diye yanıt verdi.
Şaka yapıyor zannettim. Ama çok ciddiydi. Aşıdan korktuğunu, aşı olmayacağını söyledi. Biraz anlatsam da başarılı olamadım. Virüsle mücadelede artan can kayıpları, yükselişin hızlanması; hem kurallara uymamamız hem de sırası gelenlerin bir kısmının aşı karşıtlığı yüzünden. Aşıya karşı bilinçlenmeli, hiç aşı olmamanın aşı olmaktan daha korkulacak bir durum olduğunu anlatmalı!
Burada, aşı olanlara ve yetkililere de teşvik etme ve örnek olmada büyük sorumluluk düşüyor. İzmir Valisi Yavuz Selim Köşger de iki gün önce açıklama yaparak, İzmirlileri biraz daha sabırlı olmaya davet etti. Kentte 1 milyon 117 bin 477 doz aşı yapıldığını açıkladı ve ekledi: “Aşılama yüzde 50’yi aşıncaya kadar kurallara sıkıca uymaya devam. Sağlıklı günler uzak değil. Biraz daha sabır...”
SIRA BİZDE
Aşılama, ülkemizde çeşitli yaş ve meslek gruplarına göre sürerken, bugünlerde sıra gazetecilerde. Özellikle sahada çalışan gazeteciler, öncelikli risk grupları arasında. Salgın başladığından bu yana birçok değerli arkadaşımızı kaybettik. Gazetecilik salgın dinlemiyor...
Hepimiz haberin olduğu yerde salgın boyunca da olmaya devam ettik. 5 Mart’ta yayınlanan raporlara göre, koronavirüs salgını nedeniyle o tarihe kadar dünya genelinde en az 840, Türkiye’de de 21 gazeteci hayatını kaybetti. Onları buradan da anmış olalım.
HİÇBİR YAN ETKİ HİSSETMEDİM
Ben de Urla Devlet Hastanesi’nde dün ilk doz aşımı oldum. Biontech seçtiğim için önce bir form doldurdum. Hiç acı hissetmedim. Herhangi bir reaksiyona karşı acil yakınında 15 dakika bekledim. Kol ve baş ağrısı yapabiliyormuş. Baş ağrısı olursa Parol ya da Vermidon içmem önerildi.
O kadar çok seyahat ve ziyarette bulunmak, toplantılara katılmak durumunda olduğumdan, açıkçası çoğunlukla aynı evi paylaştığım anne ve babama virüs getirme korkum vardı. Bundan sonra kurallara yine uyarak ama içim daha rahat çalışabileceğim için mutluyum. Dilerim en kısa sürede tüm bekleyenler istediği aşıya kavuşsun ve şu iletten kurtulalım!
