Giriş
Dinle.
En çok da içinden gelen sesi. Duymazdan gelme, güvenini kaybetme ve dışarıdan gelen seslerin onu bastırmasına izin verme. Küsme, onun gösterdiği yoldan gittiğin zamanlarda canın yandıysa eğer, zamanla anlayacaksın ki can yakan kalbinin sesi değil, egonun gölgesiymiş meğer.
Kalp hiç susmaz ya, duyabilmek sabır gerektirir; bir kere tadına vardın mı en güzel, en derin muhabbetlerdir kendi kendinle yapabildiğin..
Sev, ah en çok sev..
İçinden geldiği gibi, içinden geldiği kadar sev. Sevilenin beklediği şekilde değil, kendin olabildiğin gibi sev.
Kaybemekten korkmadan zayıf görünmekten kaygılanmadan suistimal edilmesinden endişe etmeden sev.
Bilerek; saf sevginin korkutabileceğini, karşılığı olmayabileceğini ve bir gün bitebileceğini.
Hiçbir çabanın olacakları değiştirmeyeceğini.
Ve o an geldiğinde yasını sonuna kadar tut ki içindeki alev küllensin, o küllerden yenisi doğabilsin.
Hatırla miadını dolduran şeylerin gitmesine izin vermenin güzelliğini, sonbaharla yapraklarını döken ağaçlar gibi.
Sevgisi korkusuna yenik düşen, kalbini zihnine teslim eden, çatışmayı sevişmeye yeğleyen dosttan da, yardan da, kan bağından da yolunu ayırmak ise; kendine sevgini diğer her birinin önünde tutmaktır.
Her koşulda mübahtır.
Kabullen.
Müdahale etmeden, oldurmaya çalışmadan, olmamasıyla savaşmadan.
Sunduklarının minnetle karşılanmama ihtimalini, alış-verişin tek yönlü bir akışa dönüşebileceğini, ihtiyaçlarının, isteklerinin, beklentilerinin karşılanmayabileceğini.
Stratejin istemediklerini kontrol altına almaya çalışmak değil, sen yoluna ne çıkarsa çıksın içlerinden geçebilecek akışkanlığa evril.
Gözlemle.
En çok da kendini, neyi neden nasıl deneyimlediğini, tepkilerini, hislerini, öncesini, sonrasını. Kendi dışına çıkıp kendi içinde olan biteni.
Yargılamadan, öfkelenmeden, haklı çıkarmaya çalışmadan gözlemle, anda kalarak seni o ana getiren yolu izle.
Hatalar yapmak istiyorsan bile bile,
Yap.
Yanacağını bile bile dokunmak istiyorsan ateşe bırak uzansın elin, ateşe dair tükenmedi demek ki keşfedeceklerin.
Uyanık ol yeter, yanmanın dahi hakkını ver, bir daha elini uzatmamanı sağlayacak tek yol tüm algılarınla deneyimlemek onu bu sefer.
Tamamen gir içine, her zerrende hissederek, ateşten geçip ateş olana dek.
Zamanla anlayacaksın da; hakkını vererek yaşamaya değenin ateşten ibaret olmadığını, aynı derinlikte deneyimledikçe hayatın her anını.
Ol be güzelim.
Mutluluk ol, aşk ol, hayat ol.
Kendin ol.
