127 gün

127 gündür gözyaşı yok.
* * *
127 gündür al bayrağa sarılı tabutlar geçmiyor önümüzden ve biz çaresizce yutkunmuyoruz acılarımızı...
* * *
30 yıldır düştüğü yeri kavuran o ateş 127 gündür ne yanıyor ne yakıyor.
* * *
Ağlamaktan bitap düşen analarımızın 127 gündür yaş akmıyor gözünden...

[[HAFTAYA]]

* * *
Her bahar kemiğe dayanan bir bıçak vardı hani...
O bıçak 127 gündür ne kesiyor ne de kemiğe dayanıyor!
* * *
127 gündür yetim kalan bebelerin, eşini, nişanlısını, sevdiğini yitiren genç kadınların fotoğrafları yürek dağlamıyor.
* * *
127 gündür ‘Terhisine 3 gün kala şehit oldu” haberi okumuyorsunuz.
* * *
127 gündür ‘Bir gün önce çocuğu doğmuştu” diye başlayan yazılar yazılmıyor.
* * *
O sürekli duyduğumuz ve hiçbirine inanmadığımız klişeleri hatırlıyor musunuz?
“Terörle mücadelede kararlılık mesajı verildi.”
“Terör örgütüne misliyle karşılık verileceği söylendi.”
“Komandolar bölgeye sevk edildi.
Geniş çaplı operasyonlara başladı.”
“Teröristler üçgene alındı.”
127 gündür yok!
* * *
Dağlıca’ dan dün gelen piknik fotoğraflarını göreceksiniz bugün Posta’nın manşetinde...
Evet o Dağlıca: Bir zamanlar havasına oksijenden çok barutun hakim olduğu yer...
* * *
Bu memleketi yıllarca dışardan terör pompalayarak yönetmeye çalıştı birileri...
O birileri, “PKK’yı dağdan indirirken, dağa başka bir PKK çıkarır mı?” bilmiyorum.
O birileri, “Bir savaşı bitirirken başka bir savaşı musallat eder mi bu ülkenin başına?” onu da bilmem.
* * *
“Sen de hiçbir şey bilmiyorsun kardeşim!”
Biliyorum...
Savaşın kazananı, barışın kaybedeni olmaz.
* * *
“Karşılığında ne verdiniz?” diye soranlara benim de bir sorum var:
İnsan hayatından daha değerli bir şey var mı?
Rahat olun...
Kazandığımız insan hayatı olduğu sürece kaybettiğimizin hiçbir önemi yok.