Giriş
Öncelikle Karabükspor’a helal olsun... Süper Lig’e çıktığı ilk sezonda taş gibi bir takım görüntüsünü istisna haftalar hariç hep gösterdi. Fenerbahçe karşısında da elinden geleni yaptı. Net fırsatlar yakaladı, son vuruşlar iyi olsa Fenerbahçe, Karabük’ten bozguna uğrayıp ayrılabilirdi. Emenike’nin sakatlığı nedeniyle oynayamaması ev sahibi için büyük bir kayıptı.
[[HAFTAYA]]
Fenerbahçe böyle bir takım karşısında paniklemedi ancak tedirginlik yaşadı. Bu tedirginliği de gol gelene kadar üstünden atamadı. İlk yarıda canla başla çalışan sadece Gökhan Gönül vardı dersek abartmayız. Tamam Stoch hücum hattında iyiydi ancak Andre Santos’a yardım etmeyince Fenerbahçe’nin sol tarafı bir ara çöktü. Futbolcular saha içinde birbirlerine bağırmaya başladı. Fenerbahçe’nin şansı bu anlarda gol yememiş olmasıydı. İkinci yarıda biraz daha derli toplu takım görüntüsü veren Fenerbahçe, Lugano’nun golüyle rahatladı. Bu golde haftalardır takımı sırtlayan Alex’in payı büyüktü. Topu ceza sahası içindeki Lugano’ya nefis yuvarladı, Uruguaylı futbolcu da savunmanın hatasını iyi değerlendirdi. Zaten gol sonrası futbolcuların büyük çoğunluğu Alex’i kutladı. Bu ikilinin Fenerbahçe’de yıllardır ortak yapım çok golü var. Alex hazırlıyor, Lugano da çoğunlukla kafayla (dün ayakla attı) işi bitiriyor. Bu son yapım gol belki de bundan öncekilere göre en önemlisiydi. Sonrasında Fenerbahçe çok sayıda fırsat buldu. Bunlarda ya son vuruşlar çok kötüydü ya da pas tercihleri yanlıştı. Ancak bunların hiçbir önemi yok. Çünkü ligin boyu artık iyice kısaldı ve atılan gollere değil kazanılan 3 puana bakılıyor. Fenerbahçe de bunu yaptı. Tek gol atıp 3 puan kazandı. Fenerbahçe için belki de kalan iki haftanın özeti bu maçta gizli. Kalan iki maçı birer gol atıp kazanırsa şampiyon olacak.
