Budur

Önce 12’nci Adam. Müthişti; galibiyete öyle bir inanmışlar ki resmen takımın itici gücü oldular. Rakibin, hakemin üzerinde baskı kurdular, takımın gerçekten 12’nci adamı olduğunu gösterdiler. Bir ara yaptıkları “Nasıl .... Aykut Kocaman” tezahüratıyla futbolculuğunda çok sevdikleri Aykut Kocaman’ı artık teknik direktör olarak da çok sevdiklerini gösterdiler. Sonra futbolcular... Taraftarın istediği gibi yüreklerini sahaya koyup oynadılar. Kaleci Volkan, hatasız oynayan Lugano ile Yobo ikilisi, (Lugano iyi futbolunu bir de nefis kafa golüyle taçlandırdı) sağ bekte Gökhan, sol bekte gerçekten Brezilya Milli Takımı’nın sol beki gibi oynayan Santos çok iyiydi.

[[HAFTAYA]]

Emre, rakibin en iyi bölgesi olan orta sahasını kırmızı kart görene kadar çok iyi oynayan Selçuk ile birlikte bozdu. Mehmet Topuz, Fener’e geldiğinden beri en iyi mücadelesini ortaya koydu. Süratli Dia bir de savunmaya yardım edince Fener’in en zayıf bölgesi sol taraf hemen hemen hiç gedik vermedi. Alex attığı nefis paslarla rakibin savunmasını hırpalarken zaman zaman yaptığı şık hareketlerle tribünleri ayağa kaldırdı. Niang da Fener’e ilk geldiği zamanki gibi oynayıp bir de çok şık gol attı.

Otoriteler tarafından “Ligde takım gibi oynayan en iyi takım” denilen Trabzon hiçbir varlık gösteremedi. Ve Aykut Kocaman... Trabzon’u çok iyi analiz etmiş. Artık takımının da ne zaman ne yapacağını çok iyi biliyor. Fener’in ilk 30 dakika oynadığı futbolu en azından 90 dakika içinde 60 dakikaya çıkarabilirse mutlu son hayal olmaz. Trabzon maçı için hem taraftara hem futbolculara hem de Kocaman’a söyleyeceğim tek kelime “Budur” olur.